[mosafer]

نمایار دوستان جالب هست و باعث ایجاد حسی هر چند زود گذر میشن
و حیفم اومد نظرم رو در مورد هر کدوم نگم جدای از نام کاربری فقط نمایار به تنهایی
و اونهایی رو قرار دادم که در این جستار عکس هاشون بود




چهره ای آرام و نگاهی که اگر چشمی واقعی چنین بنگرددت
هراسی در دلت می افتد گویا فاش میکند، راز درونت را
و این نوع نگاه ،میخواهد تسخیرت کند
ولی در کمال آرامش و صبوری
و لبخندی به ناچار، بر لب میبندد که وانمود کند همه چیز همانی است که من دوست دارم




بیشتر یاد آور دوران کودکی هست و نشاطی درونی ،را باعث میشود
یک جاهایی هست که آدمی دلش بی مقدمه ، برای دورانی تنگ میشود که چنین شاد ،بازی های بچه گانه ات را با هیچ عوض نمیکردی
و اکنون از همان لحظه هاست...




وقتی تنها می مانی و افکار عجیب و غریب می خورد تمامت را
جز این است که عنکبوتی سیاه تار بر اندامت لانه ای مهیا سازد تا درونت را نیز کم کم تسخیر کند؟
این عکس حس غریب ِ تنهایی را یاد آور میشود
تنهایی که هیچ ندارد جز محل دفن عنکبوتانی که تو کاشانه یشان شدی



اول متوجه اون دست نشدم...
و چه زیباتر کرد آن را
و تو میتوانی تمام زیبایی هایی را که دوست داری درون دستانت جای دهی و به نظاره بنشینی اش





چهره ی مستانه ی مردان ، جز هراس میتواند داشته باشد؟
گاهی فکر میکنم اگر کسی چنین به من نزدیک شود چه خواهم کرد ؟
مستی که از شراب بدست آید ساختگی ست و جز شهوت نمیتوان نامش داد
جز شهوت است؟





تصویر زیبایی ست
کاش توان این را داشتم که چنین جدا شوم از قالبی که دارم
جز زندگی میتوان نامش داد؟
و این لبخند که نقش میبندد بر لبانم با دیدن این عکس را دوست دارم








وحشت و ترسی که سعی دارد طرف مقابل به او دست دهد ولی با من چنین نکرد
گویا خودش را حبس میکند زیر سیاهی تا وانمود کند که میتواند ترسناک شود
ولی نیست ...
بیشتر کنار کشیدن از دنیای اطرافش است
جدایی از تمام شما...
یعنی من هتا به هوایی که شما نفس میکشید نیاز ندارم






این عکس ...
نمیدونم.....




پ.ن
جان اسپاگتی یان باز همین رو انتقاد نکنید
حسها که انتقاد ندارند