[Dariush]

همچنان در شگفتم که چرا زبان گشودن من برای هموندان خواستنی است...

چون فکر میکنیم چیزهای خواستنی و شنیدنی‌ای در دل دارید و فعلا کمین کرده‌اید تا فرصتی را مغتنم بیابید و پرده‌ از اسرارِ نهانی برگشایید. اما این چیزی که میگویم الزاما در ارتباط با شما نیست.من از تنی چند از دوستانم خواسته‌ام که بیایند و اینجا نیز بنویسند و فعالیت کنند.اما متاسفانه هر یک به دلایلی نمی‌آیند. حال دلیل‌ِ واقعی‌اش چیست نمیدانم.اما به نظرم یکی از دلایل‌اش این است که به دلیل فضای نسبتا خشک و دانشی اینجا (بر خلافِ سایت‌های دیگری چون هم‌میهن) ابا دارند از اینکه نکند چیزی بگویند که ناجور باشد و مایه ریشخند و تمسخرِ جمع شود یا اینکه نتوانند بعدا آن را جمع و جورش کنند یا واردِ بحثی شوند که در آن مغلوب شوند. میخواستم بگویم دوستان، من خودم که اندک اندک جزو کاربرانِ فعالِ اینجا میشوم گاه به پست‌های قدیمی خود برمیخورم و با خود میگویم "این چه چرندی‌ست که من گفتم؟" یا اگر فرصت داشتم شماری از پست‌هایم را ویرایش میکردم.یا برخی از حرفهایی که زدم ، خودم بهشان اعتقاد ندارم! وقتی حرفهای خودم مایه خنده و ریشخندِ خودم میشوند، تصور کنید که چه مقدار سخنانم برای دیگرِ هموندان مایه‌ی خنده بوده. شما هم بیایید گاهی ما به سخنان‌تان میخندیم گاه شما به سخنانِ ما بخندید در این میان گاهی حرفهای خوبی هم بیان میشوند! همه چیز در تعادلی‌ پنهانی‌ است.شما هم اندک اندک به این فضا عادت میکنید و ای بسا که مثلِ ما معتاد هم بشوید! آندد را ببینید : 1400 پست دارد، نصفش تکراری است، نیمی از آنهایی که تکراری نیستند ترول هستند، نیمِ دیگر از آن یک چهارمِ باقی‌مانده هم که در پاتوق شب‌نشینی و اینها بوده و در نهایت شاید 100 پستِ مفید داشته باشد.:e057: