[Russell]

انباشتگی خشم در زندگی شخصی که بسیار میبینیم, مرا به یاد داستانی از نویسنده‌یِ ترک «عزیز نسین» میندازد که
روزنامه‌ها در سرخبر مینویسند «مسافری راننده اتوبوس را بر سرِ اعتراض به نداشتن گذربرگه‌اش (بلیط) کشت!», ولی زمانیکه
نویسنده بزیبایی در زندگی کس ما را فرومیبرد و یک گذشته‌نما (flash-back) میرود میبینیم که این ریشه‌یِ خودش را از هزار
و یک بدبختی که از نشت کردن آبِ دستشویی خانه تا بی‌پولی و سر و کله زدن با صاحب‌خانه و زن و بچه و نداری و... بوده
گرفته و سرانجام در یک کنش پایانی, در چهره‌یِ خشم بسیار در برابرِ بازخواستِ راننده‌یِ اتوبوس از نداشتنِ گذربرگه تُهیده!

روزنامه‌ها و رسانه‌ها امروز براستی هم همین‌گونه‌اند, شما در خبرها میشنوید بهمان کس بهمان کار نابخردانه و دور از باور را بر سر هیچ و پوچ کرد, ولی هرگز
نمیخوانید چرا و خاستگاه این رفتار بژرفی چه بوده, بگونه‌ای که همین دُژبرداشتِ نادرست که خشم! و نمیدانم آفندگری یک چیزی سرشتین است را ذهن مردم پدید آورده‌اند.

در زندگی بیرونی اگر کسی کُنشی از روی خشم بکند شما پیش میروید و پرس و جو میکنید یا وی را میشناسید, ولی تلویزیون یک چیزی به شما نشان داده و بتندی رد میشود,
این پدیده‌یِ نوی رسانه‌ها هر چه پیش میرویم به برداشت‌هایِ دروغین و نادرستِ ما از پیرامون زندگی امان میافزاید و از چند دهه‌ی پیش نیز روندی رو به افزایش داشته است.

مهربد جان شوخی میکنی دیگر؟
سخن من رو متهم به رسانه‌ای بودن میکنی بعد خودت کلیشه‌ای‌ترین دیدگاه را در مقابلش میآوری که همان بازگشت به کودکی و والدین بد و این‌ها باشد و یک مقدار هم بحث جبر و اختیار و اینها هم چاشنیش است و گمان نکنم چیزی کلیشه‌ای‌تر از این در رسانه و سینما وجود داشته باشد و خودت هم یک مثال از ادبیات از آن میزنی تازه !!
طبیعی‌ست که کسی منکر تاثیر حوادث گذشته نیست و ما نمیگوییم فرد آلزایمر دارد ولی این سخنان مانند همان بحث فقر را تنها علت دزدی دانستن است که با این فرضیات بزرگ بدون شواهد تجربی چنین بیانش میکنی انگار درباره ریاضی صحبت میکنی.
کلا من این ساده‌سازیهای عجیب مسائل پیچیده را در چپ هیچگاه درک نکرده‌ام !!