[بهمنیار]

به نام حقیقت
چرا ما در جستجوی حقیقت همیشه با گذاشتن انواع موانع و سانسورها مانع از برداشت ازاد انسانها از وقایع تاریخی میشویم
چرا از بزرگترین کشور حامی تروریسم در جهان یک مدینه فاضله ساخته ایید
بابا ما در ادبیات خودمان یک ضرب المثل داریم که میکوید اش انقدر شوراست که اشپز هم فهمیده
امریکا بعد از جنگ دوم وتبدیل به ابر قدرت شدن پدر ملتها را در اورد
اتحاد جماهیر شوروری به اندازه یک روز امریکا در دنیا مداخله نکرده
در عربستان دست نشاندهای خاندان راکفلر سر مردم را قطع میکنند هیچ خبری از حقوق بشر نیست
ولی یک گربه در روسیه میمیرد فورا غرب ورسانه های عمدتا صهیونیستش گوش دنیا را گر میکند
دوست گرامی من بچه نیستم خیلی از وقایع رو به عمرم دیدم
ازانگلیس وامریکا جنایت کارتر در کره زمین نیست
همه تجهیزات سرکوب را همین شرکتهای نوکیا و زیمنس و اریکسون به سرکوب گران خاورمیانه فروخته اند
غرب هیچ گاه خواهان یک دولت سکولار و مردمی در ایران واورمیانه نیست
المان نازی هم چون میخواست بر خلاف نظر حاکمان جهان بازی نماید منفور شد
اگر رایش پیروز میشد امروز این وضع فاجعه بار دنیا نبود
اگر نازیسم نادنی بود تمام دانشمندان سیستم نازی را غرب به راحتی به چنک نمیاورد
امریکایی گاو چران سرخپوست کش را چه به سروری دنیا
هرچند این روزها با شانزده هزار میلیارد بدهی امریکا از نفس افتاده ودر حال جان کندن است
ولی روسیه وچین روز به روز در حال قدرتمند تر شدن هستند وبه زودی به غارتگری عمو سام پایان میدهند
دنیا هالیود نیست
دست تک تک غربیها به خون ملت های مظلوم الوده است
القاعده را کی ساخت وچه کسی به جان ملتها انداخت
ملایان مصر را مگر اوباما بر ملت مصر تحمیل نکرد
قدافی بدبخت را چرا کشتند
صدام را چرا اعدام کردند
ایا در تمام دوران صدام به اندازه یک روز عراق امروز انسان کشته شد

لعنت بر امپریالسم وهواخواهنش

درود بر همگان

نخست بانو، من با همه ی سخنان شما همرای هستم. ولی بهرحال نمی توان همه ی دشواری های خودمان را گردن آن ها بیندازیم. چون از یک سو با دین تحت فشار هستیم و از یک سوی دیگر با خواست های خودمان. برای نمونه هیچ کسی با نژادپرستی همدل نیست، ولی مگر واژه نازیسم را ما نوآوری کردیم؟ مگر واژه ی استثمار و استبداد و استعمار را ما ساختیم؟

ببینید ما باخته آوردگاه این جهان بوده ایم.
درست است که نردبان غرب بوده ایم ولی مگر آن ها کم کار کرده اند. نمی توانیم آن ها را برای استثمار نفرین و لعنت کنیم. آن وقت که بچه های زیر شش سال در امریکا جان می کندند ما می خوردیم و می خوابیدیم. یک زمانی آن ها بسیار بیچاره بودند و در اندیشه پیشرفت و ما خان های شکم گنده ای بودیم که تنها کارمان خوردن و خوابیدن بود.

تازه روشن اندیشان ما رفتند آن جا را دیدند، جامعه شناسان آن جا را یافتندو فراگرفتند که بابا ما تا حال استثمار شده ایم. پس گناهان خودمان بوده که در اندیشه پیشرفت و آقاگی نبوده ایم. هم اکنون هم نردبان چین و روسیه هستیم. اگر دولتی مانند ما نبود کجا روسیه می توانست زر بزند. نیروگاه اتمی، موشک هایی که تحویل نشد، دکترهای خامنه ای از تهران شیراز که نیست از روسیه و چین است.
آخر داستان، احمق آن است که به فکر منافع ملی نیست. و غیر از ما کسی این حماقت را ندارد