[Mehrbod]

نظر من اینست که تنها اخلاقیات حاکم بر سکس رضایت طرفین درگیر است. جدا از این، دو نکته‌ی دیگر به نظرم می‌رسد، اول: کسانی که دفاع خود از حقوق همجنسگرایان را به یک «البته من خودم گی نیستم، اما...» مزین می‌کنند پیشاپیش به منطق همجنسگراستیزی اعتبار و رسمیت بخشیده‌اند، گویا از همجنسگرا تصور شدن می‌هراسند. اجازه بدهید مخاطب شما هرچه می‌خواهد فکر بکند. دوم: «حق انتخاب نداشته‌اند» نیز بازی کردن با قواعد حریف است، و برآمده از منطقی شدیدا مذهبی. اینکه خواست خدا بوده، و دگم طبیعت است و رهایی از ژن‌ها که میسر نیست و خودشان انتخابی نداشته‌اند و.... چرندی بیش نیست، من به همجنسگرایی انتخاب‌شده‌ی خودآگاه فقط بخاطر لذت محض به مراتب بیشتر احترام می‌گذارم تا به جانور عجیب‌الخلقه‌ای که‌ ژن‌های معیوب دارد. اصالت انتخاب آزادانه‌ به مراتب بیشتر از جبرگرایی بیولوژیک است!

به نگرم اینکه من میگویم همنجنس‌گراها آدم‌های سرخوش و gay و بیشتر زمانها خوبی هستند
هم گونه‌ای نکوهش باشد از دیدت امیر جان، ولی پس کجا باید "نگر شخصی" امان را بگوییم؟

اینجا دوباره یک مرزی میان "پسندیدن" و "پذیرفتن" داریم، آیا کسی که همجنس‌گرایی را برای خودش نمیپسندد، ولی آنرا بآسانی میپذیرد و برای دیگران میپسندد کاری نااخلاقی میکند؟