[iranbanoo]

من اصلا انصراف میدم از قضاوت قطعی ای که کردم. مقایسه ایندو خیلی پیچیده است حتی برای کسی که اطلاعات تاریخی کاملی هم داشته باشد، چه برسه به من.

من هم هیچ دل خوشی از قاجارها ندارم. به هیچوجه نگفتم قاجارها سرکوبگر نبوده اند یا مخالفین را قتل عام نمیکرده اند. ولی اگر حکومت قاجارها و ج. ا. را با حکومتهای همدوره خودشان مقایسه بکنیم، باز هم شاید قاجارها از حکومت ولایت فقیه نمره بهتری بگیرد. اینها رو بعنوان نظر شخصی میگم. یا مثلا از نظر کشتن نخبگان و بزرگان ما میبینیم که ج. ا. تقریبا هیچکسی را زنده باقی نگذاشته و شاید بزرگترین مشکل جامعه ما همین نداشتن الیت باشد. حدس میزنم قاجارها کمتر نخبه کشی کرده باشند، که البته باز هم نمیتوان گفت قاجارها از این لحاظ بهترند چون باید نسبت به دوره خودشان این مقایسه انجام بشود وگرنه میشود مقایسه مطلق.

اینکه گفتید امیرکبیر و قائم مقام به مرگ طبیعی نمرده اند را هم فراموش نکرده بودم. قبلا هم یک نوشتار در زندیق خوانده بودم که نشون میده چه کارهای وحشتناکی را مرتکب شده اند قاجاریان. این نوشتار خیلی خیلی غم انگیزه:
کشتار بابیان در زمان ناصرالدین شاه

نمونه دیگری که الان یادم آمد فاجعه ایه که آغا محمد خان جنایتکار در کرمان به راه انداخت و حداقل چشم بیست هزار نفر رو در کرمان از حدقه درآورد. نه، اینو نمیشه ازش گذشت. اگر اینو بیاد داشتم اصلا نمیگفتم قاجارها از جمهوری اسلامی بهترند. پس حکومت قاجارها هم هیج جایی برای دفاع کردن ندارد.
نبرد کرمان - WiKi

در کل کارنامه هر دو حکومت تقریبا غیر قابل دفاع است.

در مورد حکومت قاجارها بنظرم ما بجای اینکه از آدمکشیها، جنایتها و دگراندیش ستیزیشان انتقاد بکنیم، آمده ایم گفته ایم اینها کشور را تجزیه کرده اند. به ما یاد داده اند که در هر دوره که کشورمان بزرگتر بوده آن حکومت بهتر و قابل تقدیر تر است. حالا مهم نیست این قلمرو به قیمت جان چند هزار انسان بیگناه بدست آمده باشد. بخصوص اگر کشته شده ها ایرانی نبوده باشند. بنظر من این رو عمدا ج. ا. جا انداخته تا بدین طریق حکومتهای چند قرن پیش رو کاملا سیاه جلوه بده و خودش رو از اونها بهتر جلوه بده. جمهوری اسلامی یکی از چیزهایی که خیلی با افتخار تبلیغشو میکنه اینه که در حکومت های اخیر کشور کوچک تر شده ولی ج. ا. با درایت خودش مانع از این شده. یجور حرصِ داشتنِ کشوری بزرگتر در ما ایرانیها وجود داره که شاید حکومت عمدا این رو جا انداخته. کتابهای تاریخ پر از نقشه ی قلمرو ایران در دوره های مختلف هستش. کسی که کتاب های تاریخ درسی رو میخونه فکر میکنه هیچ چیز مثبتی در حکومت قاجاریه اتفاق نیافتاده در حالی که این درست نیست. نمیدونم چی بگم. کسی هم در این مورد چیزی نگفت.

در مورد امیرکبیر که ازش یه قهرمان ساخته اند. به نظر شما کارنامه سیاهش در برخورد با بابیان و بهاییان کارهای مثبتش را تا چه حد تحت الشعاع قرار میدهد؟

سخت است میان این دو یکی را برگزید.اما به نظر من با توجه به تحولاتی که در جهان رخ میداده و انقدر سرعت پیشروی آن بالا بود چرا و چرا ایران به حالت سکون باقی ماند و کوچکترین حرکتی نکرد؟
گرچه همین ایراد هم به ج.ا وارد است اما وقتی نسبت آنها را میسنجم میبینم که قاجار در این ایراد جایگاه ویژه ای دارد.

اما خیانتی که قاجار نسبت به کشوری که مالک آن نبوده اند و تنها در نقش حاکم و کارگزار نقش داشتند به چه حق و به چه مجوزی از خاک ایران برای اهداف پوچ خود سوءاستفاده کردند؟؟
بحث اینجاست که مثلا اگر یک شهری را دادیم چیزی در عوض به دست اوردیم.آیا اینطور بوده و یا در عین حماقت تنها بخشیده ایم و خدا حافظ!!!
وقتی این قسمت از تاریخ را میخوانیم شرممان میاید و هیچگونه توجیهی نمیتوانیم بر این عمل نابخردانه بیابیم....
کجا بود که خواندم ناصرالدین شاه یکی از شهرهای اذر بایجان را در عوض دو زن روسی بخشید!!!!


اما مطالبی که از امیر کبیر آورده اید:
اولا که نوشته های بهائیان که به شدت از امیر نفرت داشته و دارند سند نیست که در بعضی موراد در نوته های انان از فحش و ناسزاها به امیر دریغ نکرده اند.
شما جایی میخوانید که امیر کشت!! پس انسان خوبی نیست.
در حالیکه باید سیاست مذهبی امیر را در نظر بگیرید.اولا که من هرچه گشتم نیافتم که قتل عامی صورت گرفته باشد تنها اقدام امیر کبیر حبس و اعدام سران روحانیون بوده.
شما فرض کنید که جامعه ی ایران ان روز با ان حالات اسفناک چه طور به دست مشتی روحانی بی ریشه کنترل میشده.روحانیون به علت اینکه قدرت بسیج مردم را داشتند مورد نظر سفارتخانه های خارجی بودند تا در مواقع لزوم مردم را در راه حفظ منافع انان بسیج کند.
بعض این روحانیون با سفارتخانه ها سر وسری داشتند و منافع انان را تامین میکردند.
وقتی امیر کبیر کشته شد همین روحانیون بودند که به سفارت روسیه تبریک گفتند.در افتادن امیر کبیر با چنین موجودات موزی و بی ریشه ای حقیقتا مردانه بود و قابل ستایش.
البت من هیچ شخصیتی را مبرا از خطا نمیدانم اما برایم اهمیت دارد که چه کسی و با چه هدفی شخصیت ها را به نقد میکشد.