[Dariush]

دوست عزیز از این حرف ها بوی عوام زدگی میاد...کدام مردم؟چند درصد مردم در زمان مشروطه سواد داشتند؟چند درصد آگاهی سیاسی داشتند؟ چرا بی جهت برای خودمون نوشابه باز میکنیم...مردم بی سواد چه درکی از دموکراسی داشتند که مثلا در انقلاب مشروطه بیان کاری کنن؟ همونجا هم دنباله رو بودن...

پاسخ این حرفتان را در پاسخی که به خانم ایران بانو داده ام، میتوانید بیابید.

این یک دروغ یا غلط مصطلح شده در بین ایرانی ها...آمریکا هیچ وقت معذرت خواهی نکرده، اما نمیدونم چرا همه این رو تکرار میکنن...مسوولان آمریکایی چیز دیگه ای گفتن!!

Full text: Barack Obama's Cairo speech | World news | guardian.co.uk




Interview With Bahman Kalbasi of BBC Persia




Secretary Albright's Speech regarding Iran, 3/17/00

Foreign policy of the Bill Clinton administration - WiKi
به بخش ایرانش دقت کنید:
That year, Secretary of StateMadeleine Albright and President Clinton mandated what could be considered an apology to the Iranian people for the 1953 CIA-assisted coup that overthrew the democratically elected Prime Minister,Mohammed Mossadegh, and replaced him with the Shah, thus leading to the 1979 Islamic Revolution two decades later.

ذر این زمینه که این حادثه رو میتونیم کودتا بدونیم یا نه ، من کتاب " آسیب شناسی یک شکست" علی میر فطروس و مصاحبه ایشون رو در خور توجه میدونم...من که کودتایی به اون مفهومی که عاشقان مصدق ازش اسم میبرن ندیدم....

انجمن پژوهشی ایرانشهر گفت‌وگوی مسعود لقمان با علی میرفطروس درباره تاریخ، تاریخ‌نویسی و سیاست در ایران معاصر

خب این کتاب معلوم است برای چه کسانی نوشته شده است.این مرد و کتابش به اندازه کافی رسوا شده اند و دیگر نیازی نیست که در مورد دروغها و جعل هایش بگویم.مراجعه کنید به کتاب جناب محمد امینی.

ضمنا برای شورش 57 که از روی ناآگاهی و بی سوادی اکثریت مردم بود، کردیت خیالی نسازید...شاه هر اشتباهی هم کرد، اگر مردم ذره ای از این دست آگاهی هایی که شما براشون متصور هستید، داشتند کار به امروز و حکومت فعلی نمیرسید....

خیلی عجیب است که اقای بیل کلینتون هم فهمید که انقلاب 57 از کجا سرچشمه گرفته، اما هموطنان شاهیِ ما هنوز خود را به آن راه میزنند.دوست عزیز، همین نا آگاهی هایی که شما میفرمائید در اثر فضایی بود که شاه فراهم کرده بود.وقتی فضای تعامل سیاسی و قعالیت احزاب و روزنامه ها و دیگر نهادهای دموکراتیک بسته شوند، باعث میشود مردم نتوانند تمرین فعالیت ها و انتخابهای سیاسی داشته باشند و به سوی انقلاب پیش میروند نه اصلاح، چرا که هر روز ذهن مردم رادیکال تر میشود و از آنطرف سوءظن مستبد به مردم نیز بیشتر میشود و این روند آنقدر ادامه میابد که انفجاری رخ دهد.همان چیزی که در سال 57 رخ داد.در ثانی، شاید مثلا ما از حذب توده و مجاهدین و ملیون و ... بیزار باشیم.اما همه اینها حداقل نشان دهنده ی این مطلب هستند که مردم ایران منفعل نبودند و در صدد راهی برای پیشرفت و آزادی بودند، اگر شاید به گمان ما راه را اشتباه میرفتند.