[Kaveh]

با درود
به این سادگی ها نیز نیست.دوستان توجه داشته یاشند که عزاداری 10 عاشورا منطبق بر سوگ سیاوش است از جنبه های گوناگون ایرانیان در مخالفت با اعراب(مسلمانان عرب)تشیع را ساختند و از باورهای پیش از اسلام بهره جستند تا ایینی جدید با پایه های اسلام از قبیل قران و سیره نبی بسازند که در این امر موفق بودند.این نیاز ایرانیان و رسم ایرانیان است.البته ایرانیان از عرفان در جهت فخر فروشی و فرار از زیر جبر احکام مسلمانان(عرب) نیز بهره جستند که در زمان صفویه تشیع بر ان چیره شد و تشیع بیش از عرفان جای باز کرد البته بعد ها با هم نیز امیخته شد و چه اش شله قلمکاری ساخته شد.دوستان توجه داشته باشند باورهای مذهبی و ادیان همواره برای نیاز بوجود می امدند و لازمه جوامع بودند به دست انسانها و بیشتر برای اصلاح جوامع( بیشتر ادیان و باورها در ابتدا) ولی دوره ادیان از چند قرن پیش در کشورهای توسعه یافته تمام شد و انسان نیازهایش را در دانش می جوید حال کشورهای عقب مانده هنوز در همان حال و هوا بسر می برند که مشخصا اینده در دام دانش گرفتار خواهند شد(به زودی)

من این داستان را بارها شنیده ام ولی به نظر نمی رسد جز حدث و گمان پایه و اساس
تاریخی دیگری داشته باشد اگر سراغ دارید بفرمایید.

اگر سیاوش شاهنامه مورد نظر است قبل اسلام باید شواهدی از چنین مراسمی باشد
در حالیکه تاجاییکه بنده خوانده ام مشابه عاشورا و تاسوعای تشیع چیزی قبل اسلام
در ایران نبوده و در حالیکه از انبوه جشنهای باستانی جز اندکی باقی نمانده این مراسم
عذاداری و سوگواری حفظ شده باشد آنهم با این درجه از ضعف شواهد تاریخی.

فراموش نکنیم که ایرانیان باستان مردمانی شادی طلب بودند که گویا دنبال بهانه ای بودند برای جشن و شادی! و نه گریه و سوگواری.