[Mehrbod]

در این مساله تقریبا شکی نیست مساله مهم حق داشتن پدر و مادر
مانند اکثریت بچه های دیگر است.

از طرفی آیا به قطعیت می توان ادعا کرد که این فرزندان دچار هیچ مشکل
و یا کمبود ریز و درست روانی در آینده در اثر نداشتن الگوی جنسی خاصی نخواهند بود؟

1. در کجا آمده که بزرگ کردن بشیوه امروزی «طبیعی» است؟ در گذشته ما شیوه‌های بسیار گوناگونی از چندهمسری تا تک‌همسری و .. داشته‌ایم و هماکنون هم در جاهای دیگر گیتی‌زمین داریم، چرا تنها این شیوه‌ای که در غرب گستریده را "طبیعی" می‌شمارند؟

2. با چه قطیعتی میتوان داوید که فرزندانی که بدست پدر و مادر دگرجنس‌گرا بزرگ میشوند هیچ کمبود ریز و درست روانی در آینده بر اثر بزرگ شدن زیر
دست یک مرد و یک زن همزمان نخواهند داشت؟

روانشناسان توصیه می کنند مادر یا پدری که به تنهایی بچه ای را بزرگ می کند برای اینکه رشد شخصیت
کودک دچار مشکل نشود فردی از جنس مقابل را (همچون دایی و پدر بزرگ ، دوست و ...) به طور منظم در
خانواده وارد کنند تا فرزند نقش پدر یا مادر نداشته را تا حدودی درک کند.
حال در یک خانواده همجنس این مساله چگونه قابل حل شدن است؟

این چیزها بیخود هستند، باور نکنید.

هیچ چیز درباره زندگی امروزین ما "طبیعی" نیست، کامگارانه هیچ چیز.

این "روانشناسان کودک" هم باید هر از گاهی یک ابراز وجودی بکنند و یک چیزی بپرانند تا بیکار نمانند.

به نظر من احتمال هم جنس گرا شدن بچه هم وجود دارد. (گرچه در این مورد هم هنوز مطالعه ای درست
و گسترده ای انجام نشده معیار ما همان مطالعات محدودی است که همجنس گرایی را به ژنتیک ربط می دهد

تا جاییکه من میدانم هماکنون هم همجنس‌گرایان بچه‌های زیادی را به فرزند‌خواندگی گرفته‌اند و هیچکدام هم در نیامده که همجنس‌گرا شده باشند چون دوپدر یا دومادر داشته‌اند: نزدیک به 8 درسد* مردم همجنس‌گرا هستند، جدا از همه فاکتورها.

کسی اگر انگیزه داشت بد نیست یک آماری رو کند!

در حالیکه می دانیم ژنتیک تنها یک بازوی بروز صفات است و محیط قطعا در بروز صفات موثر است. به نظر من در نهایت
آنچه بیشتر موجب غیر همجنس گرا شدن کودک می شود محیط بیرون خانه است تا ژنهای او.)

اینجور نیست، اگر دگرجنس‌گرایی نبود ما اینجا نبودیم.
پَرگیر (environment) روی آشکارش ژن‌ها اثر دارد، ولی نه همیشه و نه همه جا.


* و نزدیک به دو درسد دوجنس‌گرا و کمتر از یک درسد بی‌جنس‌گرا یا asexual