[Kaveh]

همجنس‌گرایی ژنتیکی است (پس بچه‌ها همجنس‌گرا نمیشوند) و بسیار هم نیکو است که با فرزند‌خواندگی باری از دوش همبود بردارند.

در این مساله تقریبا شکی نیست مساله مهم حق داشتن پدر و مادر
مانند اکثریت بچه های دیگر است.

از طرفی آیا به قطعیت می توان ادعا کرد که این فرزندان دچار هیچ مشکل
و یا کمبود ریز و درست روانی در آینده در اثر نداشتن الگوی جنسی خاصی نخواهند بود؟

روانشناسان توصیه می کنند مادر یا پدری که به تنهایی بچه ای را بزرگ می کند برای اینکه رشد شخصیت
کودک دچار مشکل نشود فردی از جنس مقابل را (همچون دایی و پدر بزرگ ، دوست و ...) به طور منظم در
خانواده وارد کنند تا فرزند نقش پدر یا مادر نداشته را تا حدودی درک کند.
حال در یک خانواده همجنس این مساله چگونه قابل حل شدن است؟

به نظر من احتمال هم جنس گرا شدن بچه هم وجود دارد. (گرچه در این مورد هم هنوز مطالعه ای درست
و گسترده ای انجام نشده معیار ما همان مطالعات محدودی است که همجنس گرایی را به ژنتیک ربط می دهد
در حالیکه می دانیم ژنتیک تنها یک بازوی بروز صفات است و محیط قطعا در بروز صفات موثر است. به نظر من در نهایت
آنچه بیشتر موجب غیر همجنس گرا شدن کودک می شود محیط بیرون خانه است تا ژنهای او.)