09-28-2012, 05:50 PM
Alice نوشته: به نظرتون چقدر شانس جاودانگی داریمـــ... ؟
شانس بسیار بالا!
هرچند،
1. بیشتر مردم، پزشکان و کارشناسها چون میترسند هرگز شدنی نباشد، با اینکه «نمیشود» از زیر بار روانی که نیازمند نگرش و کار کردن هست فرار میکنند.
2. دولتها تاکنون مانند همیشه نشان دادهاند که اندازه گاو هم نمیفهمند. سالیانه در آمریکا نزدیک به 3 تریلیون دلار (3 با دوازده تا صفر!) برای health care یا خدمات پزشکی هزینه میشود و نزدیک به 80 درسد آن برای آدمهای پیر و 50 سال به بالا است!
با هزینه بسیار بسیار پایینتری در راستای پژوهشهای جاودانگی میتوان دشواری پیری را یکبار و برای همیشه برداشت، و این هزینهها سرسامآور را برای همبود (جامعه) و مردم نداشت! بماند که داریم درباره نجات جان آدمها سخن میگوییم!!
3. ..
2. دولتها تاکنون مانند همیشه نشان دادهاند که اندازه گاو هم نمیفهمند. سالیانه در آمریکا نزدیک به 3 تریلیون دلار (3 با دوازده تا صفر!) برای health care یا خدمات پزشکی هزینه میشود و نزدیک به 80 درسد آن برای آدمهای پیر و 50 سال به بالا است!
با هزینه بسیار بسیار پایینتری در راستای پژوهشهای جاودانگی میتوان دشواری پیری را یکبار و برای همیشه برداشت، و این هزینهها سرسامآور را برای همبود (جامعه) و مردم نداشت! بماند که داریم درباره نجات جان آدمها سخن میگوییم!!
3. ..
با همه این دشواریها و نابسمانیها، با به شمار آوردن نارجگینی (non-linear) بودن فرایند رشد دانش پزشکی میتوان نزدیکی آن را سُهید.
یک نکته کناری، جاودانگی زیستی هم بسنده نمیکند. یک براورد زمخت زده بودند که گویا اگر ما نامیرایی زیستی
هم داشته باشیم، میانگین عمر و فرازیست از 5000 سال فراتر نمیرود و کنشگرهای (عاملهای) پیرامونی دیر یا زود ما را میکشند.
.Unexpected places give you unexpected returns