[Rationalist]

علاوه بر مسئله درمان، از نظر من ایده "ناخودآگاه" خیلی هم چیز پرتی نیست، به نظر میرسد ما (حداقل من!) واقعا از فکر کردن به بعضی چیزها دچار اضطراب میشویم و تلاش میکنیم تا حد امکان بهشون فکر نکنیم، و ظاهرا بدیهیه که علت اضطراب ما به تجربه های شخصی و خاص خود ما برمیگرده، من اصلا اینا رو نظریه نمیدونم، اینا همه "فکت" هستن از دید من، و فکت های ارزشمندی که اولین بار روانکاوا بهشون پی بردن، و از این بابت من ازشون سپاسگزارم.

از شما و سایر دوستان می خواهم که اگر امکان دارد؛ به ''ضمیر ناخودآگاه'' از چنین مفهومی نگاه کنید:

* تعریف من از این واژه:‌ هر پدیده و فرایند غیر ارادی و یا ناآگاهانه در وجود آدمی. همچون کارکرد ماهیچه قلب،رویا دیدن.

حال با این دیدگاه و کمی اندیشه در وجود خود؛ می توانیم به بررسی بهترِ ضعف ها،تضادها و بسیاری از محدودیت های جسمی و روانی خود واقف شویم.
و در این صورت برایتان روشن می گردد که ضمیرناخودآگاه چه مفهوم ژرف و پیچیده ای در وجود ما می باشد. شوربختانه کمتر روانکاو یا روان شناسی را می شناسم که با این نگرش پیرامون ضمیرناخوداگاه به پژوهش پرداخته باشد؛ و من در این جستار تلاش نمودم یکی از اساسی ترین ضعف های آدمی را، ''احساس خستگی'' مطرح نمایم؛ با این امید که با یاری دوستان به مقابله با آن بپردازیم.