[Russell]

این درست است که:

• ‌ هیچ اثباتی بر بودن یا نبودن رندم/جبر در دست نداریم.
  

ولی تا اینجا میبینیم که ما میتوانیم همه چیز را پیشبینی کنیم، ولی پیشگویی نه. پس کفه ترازوی منطق به سوی قانونمندی (جبر) میرود.


برای همین هم گفتیم که بار اثبات ادعای بودش اراده آزاد بر دوش مدعی آن میرود. چرا که همه
چیزهایی که تاکنون دیده‌ایم قانونمند بوده‌اند و همه استدلال‌ها به سوی جبر میگِرایند و نه واژگون!

بنظر من اصلن خود اختیار سوای این مساله هست.
در مورد تعلل مساله کاملن فیزیکیه،مساله درباره دنیای کوانتوم اینه که دنیایی کاملن ناشنا برای ماست و یک تئوری بسیار عجیب برای ذهن ما داره اونجا جواب میده،از این جهت ما هرچقدر هم در دنیای ابعاد خودمون مثال داشته باشیم برای تعلل،میشه استقرا از اون برای دنیای ذرات ریز جواب نده.
نکته مهم این هست که اون تعریف قدیمی (اونهایی که تعلل رو در تضاد با اختیار میدونند و معتقدند این اختیاره که وجود داره و تعلل وجود نداره) که" آیا میتوانستیم طور دیگری عمل کنیم ؟"ربطی به وجود رندم یا عدم وجودش نداره.
در این تعریف تعلل+رندم ،اختیار مورد نظر اونها رو نمیده در هر صورت.
بنظر من (تا اونجایی که درک کردم) سوال اصلی یک تعریف توصیفی درست از این اختیار هست بر اساس کارکرد مغز،الان بنظر میرسه این درگیری منجمد بین جبر و احتیار یک نکونهایی خورده با پیشرفتهای علمی چند دهه اخیر،و جواب آخر رو هم علم و نرو ساینس شاید در آینده بده.ولی تا اون موقع خیلی چیز مهمی نیست اگر ما تفکر خودمون رو بر اساس اختیار یا عدم وجودش نسازیم،مشکل اصلی با اختیار در تنبیه و اخلاق بوده که بنظر من اصلن نیازی به اختیار در اخلاق نیست.حتی میشه از مفهوم مسئولیت (در حالی که وجود خارجی نداره) و سایر ذهنیات قبلی و common sense استفاده کرد و نگهش داشت در عمل،بدون اینکه مجبور باشیم خیلی جدیش بگیریم از نظر مبنای اخلاق.