دفترچه

اگه زمانی متوجه شدی یکی به ناموست زل زده وداره نگاش میکنه چه عکس العملی نشون میدی؟

sonic نوشته: اگه زمانی متوجه شدی یکی به ناموست زل زده وداره نگاش میکنه چه عکس العملی نشون میدی؟

حال میکنم که عجب دافی دم دست خودمه
اگر هم خواهر یا مادر یا دخترم باشه باز هم کلی حال میکنم که یک زن زیبا با من نسبت نزدیک خانوادگی داره .

sonixax نوشته: حال میکنم که عجب دافی دم دست خودمه اگر هم خواهر یا مادر یا دخترم باشه باز هم کلی حال میکنم که یک زن زیبا با من نسبت نزدیک خانوادگی داره .

یعنی اگه حتا کلی دید بزنه بازم کتکش نمیزنی؟

در غرب زن‌ها و مرد‌ها آزادی جنسی‌ دارند و به من ربطی‌ ندارد که خواهر من اگر دلش خواست با کسی‌ باشد ، تازه نگاه کردن مثلا چه اشکالی‌ داره مگه؟ شما انگار فقط اسمتون خدا ناباور هست ، من که مذهبی‌ هستم ۱۰۰ برابر بیشتر از شما انگاری لیبرال هستم

sonic نوشته: یعنی اگه حتا کلی دید بزنه بازم کتکش نمیزنی؟

مگر دیوانه ام ؟ دید بزنه ! با دید زدن یکی دیگه مثلن چی میشه ؟

sonic نوشته: یعنی اگه حتا کلی دید بزنه بازم کتکش نمیزنی؟

فقط چاقو عزیزم ... چاقو!

خواهر و مادر و ناموس و این حرفها که بچه بازی‌ست، اما پیرامون ِ «دوست‌دختر» قضیه در ایران کمی پیچیده‌تر است... نوجوانان ِ حشری و روستاگریختگان ِ ضدشهریگری گاهی حقیقتا کار را از اندازه خارج می‌کنند، و مسئله اینست که دلبر ِ عزیزتر از جان معمولا آدم جاهلی‌ست(می‌گویند زیبایی ِ زنها رابطه‌ی ِ مستقیمی با میزان بلاهتشان دارد)که از شما توقع ِ واکنش نشان دادن دارد! شرایط ِ حقیقتا دردناکی‌ست، جدا از آنکه در برابر ِ جمع ِ نئاندرتال‌های ِ تحت فشار ِ هورمن به عنوان یک فقره آدم ِ لاغر ِ عینکی هیچ شانسی ندارید، جفت ِ شما بر اثر ِ خواص باقی مانده از دوران ِ چیر‌ه‌گی ِ حیوانیت در انسان با نگاه‌های ِ شرربار یا حتی اشارات مستقیم و غیرمستقیم ِ کلامی «مردانگی» طلب می‌کند. اینجاست که ماجرای ِ معروف آن فیلسوف ِ فرزانه و قایقران ِ کذایی که شنا بلد بود، نمود پیدا می‌کند، اینکه مشتی لات ِ بی سر و پای ِ بی دیپلم چه اندازه می‌توانند باعث ِ حقارت شما بشوند از جمله حقایق ِ دردناک ِ جامعه‌ی ِ بشری‌ست!

Ouroboros نوشته: می‌گویند زیبایی ِ زنها رابطه‌ی ِ مستقیمی با میزان بلاهتشان دارد)

به راستی چرا اینطوری هستش ؟
شخصن هر چی زن زیبا از جنس ایرانیش دیدم حد اقل در یکی دو زمینه پنج میزده !
البته به ندرت در یکی دو مورد - همیشه بیش از چندین مورد بوده !!! ولی در خارج از ایران چنین چیزی ندیدم یعنی میزان بلاهت افراد در رابطه ی مستقیم با زیبایی یا زشتیشان نبوده ، ژنتیکی مشکل داریم یا جامعه مشکل داره که این طوری میشه ؟

من در جائی که زندگی‌ می‌کنم صد‌ها هزار ایرانی‌ نیز زندگی‌ میکنند که البته من چندان رابطه‌ای با آنها ندارم و اکثر دوستانم روسی و یا اوکراینی‌ هستند ، ولی‌ چند سال پیش بر حسب اصرار یکی‌ از معدود دوستان ایرانیم به یک کلاب ایرانی‌ رفتم. نمیدونم کسانی‌ که خارج از کشور هستند تا به حال کلاب ایرانی‌ رفتند یا نه ، ولی‌ می‌تونم حدس بزنم که دقیقا همین شرایطی هست که من تجربه کردم ، پسر‌ها یک طرف کنار بار معمولان آبجو به دست و دختر‌ها نیز اون وصط مشغول رقصیدن! هیچ کس هم جرات نمی‌کنه به یه دختر دیگه سلام کنه ، فکر می‌کنه الان یکی‌ از فامیلش پیدا می‌شه و دعوا می‌شه! خلاصه انگاری غرب نیز تأثیری در اکثریت ایرانیان نگذاشته است.

sonixax نوشته: به راستی چرا اینطوری هستش ؟
شخصن هر چی زن زیبا از جنس ایرانیش دیدم حد اقل در یکی دو زمینه پنج میزده !
البته به ندرت در یکی دو مورد - همیشه بیش از چندین مورد بوده !!! ولی در خارج از ایران چنین چیزی ندیدم یعنی میزان بلاهت افراد در رابطه ی مستقیم با زیبایی یا زشتیشان نبوده ، ژنتیکی مشکل داریم یا جامعه مشکل داره که این طوری میشه ؟

یکی از شعارهای ِ جنبش ِ می 68 این بود «امتیاز اضافی برای هیچ کس». وقتی جامعه به کسی/قشری، پیشاپیش و بطور پیش‌فرض «باج» می‌دهد، یعنی احترامی از قبل محفوظ برای او قائل می‌شود که به صرف ِ کیستی آن را بدست آورده نه چیستی و چگونگی، اغلب آن شخص/قشر با شتابی باورنکردنی روبه ابتذال می‌گذارد. برای ِ درک بهتر موضوع، مثلا نگاهی بیاندازید به جامعه‌ی ِ پزشکی ِ ایران، که اکثریت قاطع در آن با مشتی آدم بی‌وجدان و پول‌پرست ِ شدیدا ابله است. آدمهای خرفتی که از نظر اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اخلاقی کاملا عقب افتاده‌ی ِ ذهنی محسوب می‌شوند. به باور ِ من این وضع پدید آمد چراکه جامعه به آنها باج ِ اجتماعی داد: یک پزشک ورای ِ شخصیت و منش ِ فردی خود بطور پیشفرض توسط جامعه به عنوان ِ آدم حسابی بازشناخته می‌شود و این تحسین ِ نابجا و پرستیژ ناحق، بخش بزرگی از آنها را از تلاش برای جلب احترام و اعتماد مردم بی نیاز کرد، و «بی‌خیالی ِ اجتماعی» سرآغاز ِ انحطاط ِ اخلاقی و شخصیتی هر انسانی‌ست.

زیبارویان ِ تاپ هم پیرو ِ همین قاعده، همه جا به سادگی و گرمی در جمع ِ دیگران پذیرفته می‌شوند و اغلب برای جلب نظر و مهر جنس ِ مخالف نیازی به شخصیت ِ کامل و رفتار ِ برازنده ندارند. درک ِ مبتنی بر ظاهربینی به آنها این فرصت را می‌دهد که زشتی درون را پشت ِ چهره‌ی ِ دلنشین پنهان بکنند. چرا در ایران یا آمریکا این وضع شدیدتر از اروپاست؟ چون در اروپا مردم ارزش ِ نسبتا بیشتری برای ِ «خودشان» قائل‌اند. اینست که داشتن شش ماشین سوپر اسپرت در لندن یا پاریس بیشتر نشانه‌ی ِ عقده‌ای بودنست و در تهران و لس آنجلس نوعی ارزش.

روابط ِ اجتماعی ِ ما متأسفانه‌ عمیقا مبتنی‌ست بر مرعوب شدن و ارعاب کردن، و ارزش‌گذاری ِ فرهنگی/سیاسی/اجتماعی/زیبایی‌شناختی ِ آنهم سراسر از همین ویژگی سرچشمه می‌‍گیرد: مرعوب ِ مدرک و عنوان و لقب ِ فلان کس شدن، مرعوب ِ ثروت و موقعیت اقتصادی ِ بهمان کس شدن، مرعوب ِ زیبایی ِ بیسار کس شدن...