Alice نوشته: صحبت از برابری هم موضوعیت خود را از دست نمی‌دهد؛ کسی که حمالی ِ مفت نمی‌کند، خیلی از
مردان به واسطه‌ی همین مزیت‌ها معیشت خود را می‌گذارنند.
مردی هم که بار سنگین را از زنان بدوش خود می‌گیرد به نظر من در حال بازی کردن نقش ِ «مرد خوب»
با تناسب به خواست زنان است، نه الطافی بجهت نیروی جسمانی مهتر

1. دقیقا، من چیز دیگری گفتم؟
2. برابری موضوعیت خود را به عنوان فرهشتی عادلانه از دست می‌دهد. وقتی من برای گرفتن حق رای، ثبت سند، خروج از کشور، ازدواج و ... وادار می‌شوم به سربازی رفتن « به جای شما » با این استدلال که زنان توان جسمانی کمتری دارند و نمی‌توانند یا نمی‌باید بروند بالای برجک پست بدهند و اگر لازم شد کشته بشوند و دیگران را بکشند و ... اما شما همان حق را دو دستی روی سینی نقره برایتان می‌آورند می‌شود بی‌عدالتی در حق من. من بدلیل توانایی بیشتر، بهایی بیشتری پرداخت می‌کنم بدون آنکه سود بیشتری ببرم. در سیستم سنتی به مرد بخاطر فداکاری که می‌کند میزان مشخصی از احترام و اختیار بسیار محدود و بی‌معنا هدیه می‌دهند، که زنان دیگر حاضر به پرداخت آن نیستند. اگر ما با هم متفاوتیم، پس با هم برابر نیستیم!
3. من گمان می‌کنم این بحثها فایده‌ای نداشته باشد، زنان به این نتیجه رسیده‌اند که مایل به پرداخت امتیازهای سنتی به مردان نیستند، ما هم باید به این نتیجه برسیم که اشتیاق و علاقه‌ای به برعهده گرفتن وظایف سنتی نداریم. وضع کنونی چنان است که زنان در آن قرارداد خودشان را پاره کرده‌اند، اما از مردان توقع دارند تا نسخه‌ی مال خودشان را نگاه بدارند و به آن پایبند باشند(هر وقت برای زنان مفید بود). اگر برابر هستیم، بفرمایید بروید سربازی، لطفا سر قرار که رفتیم صورتحساب را شما پرداخت بکنید و بار اگر سنگین بود در آوردنش به من کمک بکنید، بجای پسرمان، بگذارید دخترمان برود جنگ و بخاطر دفاع از حریم مردان(بر وزن ناموس وطن)شهید بشود. اگر برابری در دستمزد می‌خواهید، برابری در آمار تلفات محل کار را هم باید به جان بخرید و ...