sonixax نوشته: اگر یک مقداری دقیق تر بشید کمونیسم به جز تنگ تر کردن آزادیها دستاوردی نداشته!
اینکه از طرف سندیکاهای کارگری و گروه های حقوق بشری و ... فشار همواره بر روی دولتها هست برای بهبود وضع بله اما هست و کمونیستها میخواهند هر طور شده خود را بچسبانند به آنها!
مثلن یکی از آنهایی که به شدت دولت را تحت فشار میگذارد برای حفظ آزادیهای فردی و اینترنتی و دنیای متن باز و حتا حمایت از کپی لفت و مخالف سخت گیری دز قوانین کپی رایت گوگل است! و میدانیم که گوگل کمونیست نیست!!!
عملن کمونیستها در غرب قدرتی ندارند که بخواهند با آن کسی را تحت فشار بگذارند!
...

منظورم دخالت و فشار مستقیم خود کمونیست ها نبود.
منظور من ایده و الهام گرفتن از کمونیسم بود در حداقل بعضی زمینه ها. لزوما کسی که از کمونیسم ایده و الهام میگیرد و بعضی حرفها و ساختارهای آن را کم و بیش درست/مفید/ضروری می یابد خودش کمونیست نیست!
البته در این میان خود کشورهای کمونیستی و پروپاگاندا و موفقیت ولو ظاهری و کم دوام آنها و نیز حتی قدرت سیاسی-نظامی آنها میتوانست یک پشتوانه و فشار افزوده ای باشد بر روی حکومت های نظامهای دیگر که بطور جدی تری به حرف منتقدان و اصلاح طلبان توجه و آنها را راضی کنند و اینطوری اتهام ها و سرزنش ها و خطر کمونیسم را برای خود کاهش دهند و چیزی برای توجیه ایرادهایی که به آنها گرفته میشود داشته باشند و کاری برای قانع و راضی کردن عموم کرده باشند.
غیر از اینست؟
بطور مثال وقتی شما مثلا یک عده کارگر داری و نمیخواهی آنها را از دست بدهی، اگر یک رقیب داشته باشی که با کارگران بهتر رفتار میکند و مزایا و احترام و اهمیت بیشتری بدانها میدهد، شما هم در نتیجه تاجاییکه میتوانی و برایت صرف میکند تلاش میکنی کارگران خودت را بیشتر تحویل بگیری و به آنها امتیازاتی بدهی تا مبادا به سوی طرف مقابل متمایل شده و سرانجام تو را ترک کرده و به سمت آنها بروند.

بهرحال کمونیسم هم زمانیکه در اوج بود و هنوز اینطور ورشکسته و رسوا نشده بود یک نظام حکومتی قدرتمند و ظاهرا انسانی و بازیگر بحساب آمدنی در حیطهء سیاسی و نظامی تلقی میشد و مردم میگفتند هی ببینید اینطور هم میشود حکومت درست کرد و کشور اداره کرد و پیشرفت نظامی و صنعتی و اقتصادی هم داشت و زیردستان/کارگران خود سرور و حاکم و صاحب کشور باشند، و پس به نظام طبقاتی و انحصاری سرمایه داری و اشراف زادگی و اینها لزوما نیازی نیست که در آن عده ای امتیازات و ثروت زیادی داشته باشند و بقیه مجبور باشند تحت هر شرایطی برای آنها کار کنند. مردم کم کم متوجه میشدند که عدالت/برابری و بهره مندی از منابع ملی و ثروتی که بدست خود آنها تولید میشود حق تک تک آنهاست و شدنی هم هست. دقت کنید که این لزوما به معنای خواست خود کمونیسم در تمامیت آن نیست، و به معنای کمونیستی شدن نظام نیست، بلکه به معنای اصلاح و امتیاز گرفتن و پیاده کردن بعضی ساختارهای مفید و عاقلانه و انسانی است.