نه ذوقی، نه هنری، نه شادی. همه اش دزدی و كلاهبرداری و روضه خانی. از صوفی و درویش و پیر و جوان و كاسب كار و گدا همه منتظر پول و مقام هستند. آن هم به طرز بیشرمانه و وقیحی. مردم هر جای دنیا ممكن است به یك چیز یا حقیقتی پایبند باشند. مگر اینجا كه مسابقه پستی و رذالت می دهند

صادق هدایت "حاجی آقا"

در طول تاریخ مذاهب "توحیدی" میلیون ها نفر به نام مذهب با یکدیگر جنگیده و به نام خدای مذهبی همدیگر را کشته اند. هر یک از این ها اگر در کشور آن دیگری به دنیا آمده بود به نام خدای او به همین آدم کشی دست میزد

اگر روح الله خمینی در خانواده ای یهودی متولد شده بود احتمالن به جای آیت الله عظمای قم در سمت خاخام اعظم ارشلیم شمشیر کشی می کرد ، و اگر بنیامین نتانیاهو نیز در خاندانی مسلمان زاده شده بود احتمالن در مقام رهبری حزب الله به سمت یهودیان نارنجک پرتاب می کرد !

شجاع الدین شفا

"تولدی دیگر"

Dariush نوشته: به هرگونه اخلاق‌ ِ انسان‌محوری که پیشینه‌ای از خودخواهی آگاهانه در آن نباشد باید به طور جدی مشکوک بود. کتمانِ خودخواهی، خود ساده‌ترین و واضح‌ترین نوع از نشانه‌های خودخواهیِ «فرومایه» است. و بیش از این، همه‌ی ما باید در دوره‌هایی از زندگی خود، تعمدا اعتبار، ارزش و معنای همه چیز را تنها و تنها در ارتباط با خودمان ببینیم؛ گرچه در دوره‌های اخیر، قدرتِ فردی هر روز و هر ساعت مورد یورش بوده، اما قاعده‌ی اول قدرت‌طلبی این است که از داوری دیگران خود را بر دور نگاه بداریم.

از داریوش بی همه چیز؟!!

کافر_مقدس نوشته: کسی هست بتواند این ها را به انگلیسی ترجمه کند؟!جایی که مردم از حکومت بترسند، ستم حاکم است و جایی که حکومت از مردم بترسد، آزادی وجود دارد

"توماس جفرسون"



روحانى نسبت به برهنگى و رابطه طبیعى دو جنس حساسیت دارد، اما از کنار فقر و فلاکت مى گذرد.

"سوزان ارتس"



برای رهبر ایران خمینی که زن ستیز بود، آرزو دارم در کالبد یک زن به زندگی برگردد و با قوانین حکومت خودش سر کند

"مدونا"



ما باید استوار بایستیم و برای آزادی خودمان تلاش کنیم.هیچ کس نمی تواند مانند حیوان چهارپایی از شما سواری بگیرد، مگر اینکه شما خود در مقابل او خم شده باشید.

"مارتین لوتر کینگ"

ابتدا شما را نادیده می گیرند،

سپس به شما می خندند،

پس از آن با شما مبارزه می کنند.

آنگاه شما پیروز خواهید شد.

"ماهاتما گاندی"

اگر می خاهید بدانید سطح فرهنگی مردم یک کشور در چه جایگاهی است به وضعیت زنان آن کشور بنگرید.

"ناپلئون بناپارت"

نبود؟!

نقل قول:

Our habit of constantly and zealously answering to any rabble has already done us a lot of harm and will do much more. ... We do not have to apologize for anything. We are a people as all other peoples; we do not have any intentions to be better than the rest. As one of the first conditions for equality we demand the right to have our own villains, exactly as other people have them. ... We do not have to account to anybody, we are not to sit for anybody's examination and nobody is old enough to call on us to answer. We came before them and will leave after them. We are what we are, we are good for ourselves, we will not change, nor do we want to

زیو جابوتینسکی ، یکی‌ از پدران جنبش صهیونیسم نوین در سال ۱۹۱۱

کافر_مقدس نوشته: از داریوش بی همه چیز؟!!

بله!

کافر_مقدس نوشته: نبود؟!

تمام اینها در Wikiquote هست. کافی‌ست یک جستجوی کوتاه بکنید.

تنها در گورستان است که خونخاران و دژخیمان از بیدادگری خود دست می کشند و بی گناه شکنجه نمی شود. نه ستمگر است و نه ستمدیده، بزرگ و کوچک در خاب شیرینی فرو رفته اند.

چه خاب آرام و گوارایی است که روی بامداد را نمی بینند، داد و فریاد و آشوب و غوغای زندگانی را نمی شنوند.

صادق هدایت

"مرگ"

ابتدا شما را نادیده می گیرند،

سپس به شما می خندند،

پس از آن با شما مبارزه می کنند.

آنگاه شما پیروز خواهید شد.

First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you, then you win

Mahatma Gandhi

چون خوشقدم باجی کارش گرفت جمعی دم بریده و پاچه ورمالیده دورش را گرفتند و مشغول رجزخانی شدند.

او فرمود الفبای لاتین را در کشور خوشقدم آباد از بیخ و بن براندازند و شرعیات و فقهیات به اطفال نابالغ در دبستان ها بیاموزند.

همچنین دستور داد در همه ی دانسینگ ها را بستند، پرده های نقاشی را جر دادند، مجسمه ها را شکستند، آلات موسیقی را سوزانیدند و کتاب ها را در آتش انداختند و کاخ ها و قصرها و میکده و دانشکده و آتشکده ها را با خاک یکسان کردند و به جایش مسجد و تکیه و امامزاده و حسینیه ساختند. متخصصین اذان و مناجات و آخوندهای گردن کلفت خاب و خوراک را به مردم حرام کردند و در رادیو با چسناله ی عربی و روضه مردم را دعوت به مرده پرستی و روزه و گذشت از دنیا و گریه و غسل در آب روان می کردند و از فشار قبر می ترسانیدند و به شهوت رانی ها و شکم چرانی های بهشت وعده و وعید می دادند.

شیخ پشم الدین هم کتابی در نجاسات تالیف کرد که حاوی هزار و پانصد مساله در باب آداب خلا رفتن و کونشویی بود!

خلاصه بازار دعانویس و جن گیر و محلل رونقی بسزا گرفت. متخصصین روضه و گریه تمام لذت های این دنیا را حواله به دنیای دیگر می کردند و مردم را وادار به زوزه و روزه و گریه و چسناله می نمودند و خودشان مدام در عیش و نوش مشغول اندوختن مال و منال بودند و می خاندند:" گریه بر هر دردی دواست!"

مردم به اندازه ای گریه رو شده بودند که اشکشان دم مشکشان بود. هتا مومنین دوآتشه شیشه ی اشکدان داشتند و اشکی که در مجالس روضه خانی برای اولاد علی می ریختند در آن جمع می کردند و بعد از مرگ این شیشه ها را توی قبرشان می گذاشتند تا در آن دنیا ثابت کنند که روی زمین برای اولاد علی دلشان سوخته و چشمشان حیض شده است.

صادق هدایت

"توپ مرواری"

ما در اثر سال ها تجربه ی تلخ دریافتیم که مردم دنیا خوش باور و احمق و توسری خور هستند و عقلشان به چشم شان می باشد و همچنین دنیا خر تو خر است!

اگر ما از حماقت مردم استفاده می کنیم گناه از ما نیست، چشم شان کور شود و دنده شان نرم، اگر شعور دارند بزنند و پدرمان را دربیاورند! اما حالا که قلدرپرستند پس فضولی موقوف،بیخود صورت حق به جانب نگیرند.آخر ما هم بیکار نمی نشینیم و چنان آن ها را ترغیب به فقر و صوفیگری و مرده پرستی و گریه و بافور و توسری خوری می کنیم که دست روی دستشان بگذارند و بگویند باید دستی از غیب برون آید و کاری بکند. اما این دست ، دست ما خاهد بود!

ما ترک دنیا به آن ها می آموزیم و خودمان سیم و غله خاهیم اندوخت!

آنوقت چند نفر رجاله لازم است که خود را نگهبان قانون معرفی بکنند و توده ی عوام را با بیم دوزخ و امید بهشت بفریبند.

این توده ی گمنام هم که اسیر شکم و زیرشکمش است کورکورانه از آن ها اطاعت خاهد کرد

صادق هدایت

"توپ مرواری"

یکی به من می گفت تو که حقوق سیاست خاندی چطور شو اجرا می کنی؟!

گفتم اجرا کردن شو هم سیاست می خاهد ، اصلن زندگی کردن سیاست می خاهد. هتا من فکر می کنم هوایی که تنفس می کنیم سیاسی است.

مگه می شود آدم زنده از سیاست جدا باشد؟!! یا سیاست از ما جدا باشد؟! ما با سیاست به دنیا می آییم ، با سیاست زندگی می کنیم ، با سیاست هم می میریم!

فریدون فرخزاد