Mehrbod نوشته: چه بامزه, پس اگر شما بگوییم چند دهه‌یِ دیگر که نامیرایی[١]
فراگیر شده بود زاده میشدید, زندگی اتان ناگهان آماجمند میشد؟

من آن بخشی که پیرامون آماجمندی سخن گفتید را در پیک پیشین گفتاورد نکردم. چون نمی‌توانستم با
آن ناسازگار باشم؛ سوی سخنم یکسره به «مرگ» بود و همان چیزی که ایستار روانشناختی آبزوردیسم
را پدید میاورد.
نون راهی هم برای مبارزه با چنین ایستاری که آبزورد و دردآور است باشنده نیست، یگانه راهگشا
می‌تواند از بیخ زدودن پرسمان باشد = خودویرانگری.

پارسیگر