Anarchy نوشته: در زمینه فلسفه که من زیاد چیزی حالیم نیست ، اما این رو از یک بحثی به خاطر دارم که گزاره صحیح ، "می اندیشم و هستم " هست !! یعنی تقدم زمانی/وضعیتی نمیشه به شک کردن یا اندیشیدن داد تا بعد از اون وجود رسید. بلکه همزمانی باید باشه !!

به دید من تنها بازی با واژه‌ها است, نخست کُنش گمانش (گمانیدن) میاید, سپس فرجامِ هستومندی, اگرنه خود «و» هم نیاز به خواندن و رایانش دارد: Conditional (computer programming - WiKi)

هستی اینجا یک پرسمان شناخت‌شناسیک است, اینکه ما «چگونه» میدانیم هستیم, که از این کوتاه‌تر نمیشود که نخست می‌گمانیم, سپس می‌فرجامیم
هستیم, اگرنه در فربود مور و مورچگان و دیگر جانوران پست هم هستند, ولی شناختی از هستی خود اشان ندارند که بخواهند این شناخت‌ را بشناسند.

پارسیگر