10-05-2013, 03:29 PM
Mehrbod نوشته: تخطی از فرازیست[1] شدنی است, ولی در کوتاه-زمان[2]. چون کسیکه تخطی میکند خود به خود ژن اش را به زادمان[3] پسین نمیرساند و نیست میشود.اینکه خودتان بیان داشتید که تخطی از فرازیست شدنی است؛ برای من کافیست. لزومی ندارد که ژن ما حتما فرازیود.
پس شمار کسانیکه در برابر سختیها کم میاورند و خودمیکشند هم در گذر زمان به 0 مینَمد[4], ولی شاید هرگز 0 نشود (اگر از بیخ فرگشت[5] تا آنجاها پیش برود).
Mehrbod نوشته: نمونهیِ آسان آن اینکه شما از خوردن و آشامیدن (هر دو در راستای فرازیست) خودمیدارید, خوب سرپیچیدید[6] و در دنباله نیست هم میشوید.چنانچه پیش تر بیان نمودم؛ نیست شدن و مرگ(به مفهوم خواب بدون رویا) همیشه بد نیست؛ بلکه با خردگرایی معنا و ارزش نسبی می یابد.
فرازیست تنها پالایه (filter) آنجاست که میگوید چه چیزی و چه کنشی درست است (پس باید خوشیآور باشد) و چه کنشی نادرست (و پس دردآور).
Mehrbod نوشته: شایندی[7] ≠ توانمندیمن هم ننوشته ام: شایندی = توانمندی
آدم هم میشاید[8] جاودانه باشد, ولی توانمندی اینکه امروز جاودانه شود را ندارد.
اما هنگامی که پیشرفت روز افزون بشر و مستقل از آن، خودم را در اندک سال های خردگرایی می نگرم؛ افق های روشن امید به آینده، در برابر خردم منطقی؛ و
در برابر ناخودآگاهم، انگیزه آور است.
همین بود زندگی؟! پس تحقیر بیشتر، شکست بیشتر، رنج بیشتر...