من به قدری کاراکتر در ذهنم هستش که نمیدونم به کدوم اشاره کنم!!

ولی اسطوره ی من در سینما همیشه مارلن بوده و همیشه عاشق کاراکتراشم به خصوص در دو فیلمِ پدرخوانده , اتوبوسی به نام هوس!
و بعد جک لمون در بعضیا داغش و دوست دارن! و آپارتمان!
گریگوری پک در تعطیلات رومی!
در این بین علاقه شدیدی هم به فرد آستر در فیلم بابا لنگ دراز دارم :)

وجه شباهت این کاراکترها (مارلن در دو فیلم , گریگوری و فرد آستر) برای من قدرتشون هست این که پشتوانه محکمی هستن و مهربانی خودشون در پشت یک چهره دیگه پنهان کردن!!
و اما کاراکتر جک لمون در بعضیا داغش رو دوست دارن مثل همیشه عاشق اون طنز نرم و اون معصومیت خاصی که در چهره اش هست و رو کاراکتراش تاثیر میذاره هستم! و همچنین مرامی که تو این فیلم برای دوستش میذاره با اینکه قلبا راضی نیست ولی به خاطر اون از دختری که دوستش داره میگذره ولی در این بین مثل یه بچه لجوج هنوز شیطنت هایی میکنه تا نشون بده از این موضوع راضی نیست! و در فیلم آپارتمان شخصی که به اجبار و به خاطر مقام کاری ,که تنها چیزی هست که تو دنیا داره... داره کاری رو انجام میده که خودش راضی نیست و کاری غیر اخلاقی هستش! ولی وقتی عاشق میشه و میفهمه تو دنیا چیزایِ بزرگتری هم هست قید همه چیز رو میزنه فقط به خاطر عشقش و تازه چهره ی تازه ایی از کاراکتر رو در فیلم میبینیم که این شخصیت پیچیده بازیگری میخواد قطعا بسیار قوی و مسلط و کی بهتر از جک لمون!! که من هم عاشق کاراکترش شدم!