08-17-2013, 10:27 AM
مرسی که همانطور که گفتم از ایدههای هالیوودی بهره بردی آرش. البته فکر کنم از شلدون بهتر میتوانستی اینجا استفاده کنی، او هم ظرفِ غذایش را تنها روی میز رها نمیکرد برای اینکه کسی از میزِ کناری ممکن است آن را انگولک کند.
آنچه گفتم تغییری نکرد، از هفت و نیم میلیارد انسانی که در حالِ استفاده از تکنولوژی هستند و از مترو، هواپیما بهره میگیرند، در حالی که دستورالعملِ ساختِ یک بمبِ دستساز در اینترنت و جاهای دیگر به سادگی یافت میشود که با آن میتوان یک مترو یا قطار یا هواپیما .... را خیلی راحت منفجر کرده و صدها نفر را کشت، چند نفرشان این کار را میکنند؟ چند عدد از این اتفاقات در سال که هیچ، در یک دهه اتفاق میافتد؟ همانطور که گفتم تعدادِ چنین انسانهایی در هر کشور (حالا غیر از افغانستان و عراق!) بسیار اندک است. تکنولوژیهای به شدت حساس و خطرناک هم در مقایسه با آنهایی که بیخطر هستند بسیار ناچیز است. حال برای رخ دادنِ آنچه مهربد میگوید نیاز است که آن شمارِ بسیار اندکِ تکنولوژیهای بسیار خطرناک، به دستِ آن شمارِ بسیار اندکِ انسانهایی بسیار دیوانه بیافتد و او هم بیدشواری آن را به کار اندازد. این نیاز دارد که آنانکه مثلا قادر به تولیدِ یک تکنولوژی بسیار پیشرفته و البته خطرناک هستند و دانشاش را دارند، ندانند که چنین چیزی خطرناک است و نباید در دسترسِ همگان قرار گیرد، دیگران هم حواسشان نباشد. این چندان منطبق بر واقعیت نیست زمانی که ما میبینیم یک قرصِ ساده حداقل چندسال در آزمایشگاهها و بعد روی حیوانات و بعد افراد داوطلب با شمارِ اندک و بعد با شمارِ بیشتر با دقت بررسی و آزمایش میشوند تا عوارض و خطراتاش به خوبی شناخته شوند و بعد عرضه شوند.
من نمیگویم چنین چیزی غیرممکن است، یا شانساش خیلی کم است، میگویم آنقدر که مهربد میگوید نیست. من میگویم چرا نمیشود آن شمارِ بسیار اندکِ تکنولوژیهای خطرناک را و سپس آن شمارِ بسیار اندکِ انسانهای بسیار احمق را کنترل کرد؟ آن افرادِ بسیار شرورِ بسیار کمشمار، باید آنقدر باهوش، سازمانیافته و پرقدرت باشند که یا تکنولوژیای چون بمبِ هستهای را بسازند و یا اینکه آن را مثلا از روسیه بدزدند! آخرین نسخهی ماموریتِ غیرممکن را دیدهای؟!
در ثانی، مهربد جایی به نقل از کازینسکی میگوید که پیشرفتِ تکنولوژی غیراخلاقی هم هست، چون افرادی که در آینده به دنیا میآیند شاید این همه تکنولوژی را نخواهند! گویی تکنولوژیها چیزی جدا از این جهان و زندگی هستند. مگر تا به حال کسی از نسلهای بعدی در موردِ شرایطِ ایدهآلِ زندگیشان پرسیده است؟ جهان چیزیست سراسر در موردِ آنانکه در آن زندگی میکنند و در هر لحظه دارای یک حالت (state) است که قابلِ توصیف است و در آن شما تنها به عنوانِ یک بازیگر شناخته میشوید که همه چیزش (تکنولوژی، زیستبوم و هتا انسانها) عناصرِ بازیای هستند که شما چه خود بخواهید و چه نخواهید اجبارا در آن وارد میشوید؛ شما حالت را تعریف و تعیین نمیکنید، آن شما را تعریف و تعیین میکند. شمارِ بسیار بسیار بیشتری از آنانکه تکنولوژی را برای زندگی نمیخواهند، اگر پیش از تولد ازشان در موردِ آمدن به این جهان پرسیده میشد، اصلا دلشان نمیخواست بدنیا بیایند، مثلِ من! هرگز از من کسی نپرسید که آیا مایلم در این زمانه، در این جغرافیا، در این شهر ، در این خانواده به دنیا آیم و اصلا آیا مایلم به دنیا آیم یا خیر.
آنچه گفتم تغییری نکرد، از هفت و نیم میلیارد انسانی که در حالِ استفاده از تکنولوژی هستند و از مترو، هواپیما بهره میگیرند، در حالی که دستورالعملِ ساختِ یک بمبِ دستساز در اینترنت و جاهای دیگر به سادگی یافت میشود که با آن میتوان یک مترو یا قطار یا هواپیما .... را خیلی راحت منفجر کرده و صدها نفر را کشت، چند نفرشان این کار را میکنند؟ چند عدد از این اتفاقات در سال که هیچ، در یک دهه اتفاق میافتد؟ همانطور که گفتم تعدادِ چنین انسانهایی در هر کشور (حالا غیر از افغانستان و عراق!) بسیار اندک است. تکنولوژیهای به شدت حساس و خطرناک هم در مقایسه با آنهایی که بیخطر هستند بسیار ناچیز است. حال برای رخ دادنِ آنچه مهربد میگوید نیاز است که آن شمارِ بسیار اندکِ تکنولوژیهای بسیار خطرناک، به دستِ آن شمارِ بسیار اندکِ انسانهایی بسیار دیوانه بیافتد و او هم بیدشواری آن را به کار اندازد. این نیاز دارد که آنانکه مثلا قادر به تولیدِ یک تکنولوژی بسیار پیشرفته و البته خطرناک هستند و دانشاش را دارند، ندانند که چنین چیزی خطرناک است و نباید در دسترسِ همگان قرار گیرد، دیگران هم حواسشان نباشد. این چندان منطبق بر واقعیت نیست زمانی که ما میبینیم یک قرصِ ساده حداقل چندسال در آزمایشگاهها و بعد روی حیوانات و بعد افراد داوطلب با شمارِ اندک و بعد با شمارِ بیشتر با دقت بررسی و آزمایش میشوند تا عوارض و خطراتاش به خوبی شناخته شوند و بعد عرضه شوند.
من نمیگویم چنین چیزی غیرممکن است، یا شانساش خیلی کم است، میگویم آنقدر که مهربد میگوید نیست. من میگویم چرا نمیشود آن شمارِ بسیار اندکِ تکنولوژیهای خطرناک را و سپس آن شمارِ بسیار اندکِ انسانهای بسیار احمق را کنترل کرد؟ آن افرادِ بسیار شرورِ بسیار کمشمار، باید آنقدر باهوش، سازمانیافته و پرقدرت باشند که یا تکنولوژیای چون بمبِ هستهای را بسازند و یا اینکه آن را مثلا از روسیه بدزدند! آخرین نسخهی ماموریتِ غیرممکن را دیدهای؟!
در ثانی، مهربد جایی به نقل از کازینسکی میگوید که پیشرفتِ تکنولوژی غیراخلاقی هم هست، چون افرادی که در آینده به دنیا میآیند شاید این همه تکنولوژی را نخواهند! گویی تکنولوژیها چیزی جدا از این جهان و زندگی هستند. مگر تا به حال کسی از نسلهای بعدی در موردِ شرایطِ ایدهآلِ زندگیشان پرسیده است؟ جهان چیزیست سراسر در موردِ آنانکه در آن زندگی میکنند و در هر لحظه دارای یک حالت (state) است که قابلِ توصیف است و در آن شما تنها به عنوانِ یک بازیگر شناخته میشوید که همه چیزش (تکنولوژی، زیستبوم و هتا انسانها) عناصرِ بازیای هستند که شما چه خود بخواهید و چه نخواهید اجبارا در آن وارد میشوید؛ شما حالت را تعریف و تعیین نمیکنید، آن شما را تعریف و تعیین میکند. شمارِ بسیار بسیار بیشتری از آنانکه تکنولوژی را برای زندگی نمیخواهند، اگر پیش از تولد ازشان در موردِ آمدن به این جهان پرسیده میشد، اصلا دلشان نمیخواست بدنیا بیایند، مثلِ من! هرگز از من کسی نپرسید که آیا مایلم در این زمانه، در این جغرافیا، در این شهر ، در این خانواده به دنیا آیم و اصلا آیا مایلم به دنیا آیم یا خیر.
کسشر هم تعاونی؟!