2567 نوشته: با درود


گرامی با قسمت اول حرفهای شما موافق هستم مردم نسبت به حکومت مرکزی مثل سابق وفادار نبودند
ولی با ان قسمت پرنگ نوشته شما خیر.به روایت تاریخ اعراب جوی خون در ایران به راه انداختند

موافقم در این مساله شکی نیست. اما نه مطلقا در همه جای ایران، تعدادشان مگر چقدر بوده؟ هیچ نبرد و مقاومتی را هم بی تلفات نمی توان شکست.

سئوال من این است که این نیروی نظامی که کل ایران را در نوردید و غارت کرد و کشت و خون به راه انداخت از کجا جانشین و تقویت می شده؟ نفرات کشته شده را با چه کسانی جایگزین می کردند؟ مگر صحرای عربستان چقدر جمعیت داشت؟

اینها را خام سر و هم کرده ام:

When the Muslim army conquered the town of Ayn al-Tamr they found a number of Arab Christian priests in a monastery. One of them was called Nusair another called Serine. They both embraced Islam. Nusair is the father of Mosa Ben Nusair, the supreme commander of the forces which later conquered Spain under the leadership of Tariq bin Ziyad, the second in command for Musa bin Nusayr. Serine, the other convert, is the father of the scholar Ibn Serine who became one of the more celebrated Muslim theologians.

After the battle of Muzayyah, the surviving Christian Arabs and Persian soldiers joined the Arab army at Saniyya. They were destroyed later in the battle of Saniyya and the battle of Zumail.

Yezdegerd hurriedly fled towards the east where he was ill-treated by several Marzban (provincial governors) in the north as well as in Merv, where the governor Mahoye openly showed his hostility to the Emperor. According to non-Muslim sources, Yazdegerd completely failed to rally support in Eastern Persia where the Sassanians were unpopular with the locals.[8] Muslim sources like Tabari reported that the province of Khorasan revolted against Sassanian rule, just as it had years earlier when it had sided with Khosro Parviz' uncle Bistam.

آدم نمی تواند این تاریخ را بخواند و دچار اندوهی عمیق نشود. وقتی تاریخ را مرور می کردم دیدم که گویا سختترین مقاومت را ایرانیان عرب و مسیحی و فارس شهرهای مرزی در بین النهرین و عراق از خود نشان دادند. گویا تصرف بقیه ایران آنقدر هم سخت نبوده است. داستانی است تراژیک.