من یک لزبین هستم


این روزها تعداد دختران جوانی که احساس می‌کنند رابطه با هم جنس را به رابطه با مردها ترجیح می‌دهند در ایران کم نیست. آنها مدام درگیر این مساله هستند که با موضوع شوهر کردن چگونه کنار بیایند و چطور کاری نکنند که دچار مشکل و دردسر برای خود شوند.


یک
از در مدرسه بیرون می‌آید و چادرش را باد می‌دهد. سر سومین خیابان که می‌رسد چادرش را برمی‌دارد و با دوستش در پارک می‌نشیند، بستنی می‌خرد و قهقهه سرمی‌دهد. بهم تکیه می‌دهند و دست‌های هم را سخت می‌فشارند. گاهی هم بدون آنکه کسی متوجه شود همدیگر را می‌بوسند. دوستانش می‌گویند پدرش یک سپاهی است اما خودش مدام تلاش می‌کند کسی از ماجرای زندگی‌شان خبر پیدا نکند
دوستی نزدیک او با یکی از بچه‌های سال دوم دبیرستان‌شان در مرکز تهران باعث حرف و حدیث‌های بسیاری شده مدیر مدرسه بارها به او اخطار داده که رفتارش را با مریم، سنجیده کند اما او به خاطر جایگاه خانوادگی‌اش هرگز توبیخ و یا اخراج نشده

بچه‌ها در مورد او می‌گویند: «آنقدر خانواده‌شان مذهبی است که او جرات ندارد بی‌چادر جایی برود. مادرش مدام مراقب اوست و او نمی‌تواند مثل باقی بچه‌ها دوست پسرداشته باشد.»
سارا با خنده می‌گوید: «بگذارید خیالتان را راحت کنم. سمیه و مریم لزبین هستند. آنها بدون آنکه برایشان دردسری درست شود باهم هستند. من خودم بارها شنیده‌ام که سمیه می‌گوید که مریم شب‌ها به خانه‌شان می‌آید به بهانه درس خواندن.»
نرگس می‌گوید: «این مساله خیلی مساله عادی شده. این روزها در بیشتر دبیرستان‌های دخترانه، این واژه بکار برده می‌شود و دخترانی که می‌ترسند و یا نمی‌توانند دوست پسر داشته باشند با هم ارتباط می‌گیرند.»
عارفه به بحث می‌پیوندد و می‌گوید: «اولین بار این واژه را وقتی دست یکی از دوستانم را محکم گرفته بودم و باهم قدم می‌زدیم از یکی از پسران محله‌مان شنیدم. بعدها در ماهواره و اینترنت در مورد لزبین‌ها و نیازهایشان بیشترخواندم و فهمیدم که هرگز نمی‌توانم یک لزبین باشم اما هستند دوستانی در مدرسه که بدون خجالت از ارتباطشان با هم حرف می‌زنند و ابایی ندارند از اینکه کسی در موردشان بد فکر کند.»