Russell نوشته: مهربد جان دعوت به نیکی و دوری از بدی و شر با تقسیم بندی اعمال انسان به رفتار گفتار و پندار چیز جدیدی نمیگه که بخواد دستور اخلاقی باشه،البته تشویق به نیکی آنهم بعنوان شعار بسیار پسندیده ست.
در این مورد مثلاً قانون طلایی کنفسیوس که با دیگران کاری نکن که دوست نداری با تو بکنند بسیار کاربردی تر هست.

درود، البته من با قانون طلایی کنفسیوس که گفتید مشکل
چندانی ندارم، ولی خوب چندجایی هم درست کار نمی‌کند، برای نمونه:

• من دوست ندارم دیگران به من کمک کنند، ولی آیا من هم نباید به دیگران کمک کنم؟
  
• من دوست ندارم در زندگی به کسی وابسته باشم، آیا کسی هم نباید به من وابسته باشد (بچه‌هایم برای نمونه)؟
  

اما این سه بندِ «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک» (که پشت سر یکدیگر هم می‌آیند) از آنجاییکه بسیار باز
و جهان‌شمول هستند و به چیز ویژه‌ای اشاره نمی‌کنند، برای من با دیدگاه خردگرایی بسیار بیشتر هم‌خوانی دارند.

در دیدگاه خردگرایی می‌دانیم که همه چیز نسبی است و هیچ قانون ویژه‌ای در همه زمان‌ها و شرایط درست نخواهد بود،
از همین‌رو اگر بدانیم در هر موقعیتی نیک چیست و شر کدام است، آنگاه می‌توانیم با برگزیدن راه نیک در زندگی به رستگاری برسیم.