Ouroboros نوشته: کدام فلسفه؟ «گفتار نیک و..» را می‌گویید؟ خب اینکه «فلسفه‌ای» نیست، تمام مشکل بشریت از اغاز تا به امروز بر سر توصیف و تشریح و تعریف «نیک» بوده، اگرنه دو طرف تمام جبهه‌های عالم بر سر «نیک» بودن «نیکی» توافق دارند.. مشکل بر سر مصداق است..

کوتاه از فلسفه زرتشت: نقد زرتشت و زرتشتیان - صفحه 2

در دنباله همسنجی، در زرتشتی‌گری والاترین و پربهاترین چیز «زندگی» و «زیستن» است - بر پاد آموزه‌های دیگر دین‌های بدردنخور (بویژه ابراهیمی) که والاترین چیز "عشق به خدا" و "عالم کبیر و صغیر" و پرت و پلاهای اینچنینی است - از همینرو نیز در زرتشتی‌گری آدمی میکوشد به جایگاه آفریدگار رسیده و به امُردادگی (نامیرایی) و خرد جاویدان دست یابد.

در کنار آن در فلسفه زرتشت بکوتاهی ما دو نیروی نیک و بد داریم. نیروی نیکی میکوشد آدمی را از بند مرگ رهانده و او را به جایگاه خدایی ببرد،
نیروی بدی همان بیماری‌ها و مرگ و رنج و گرفتاری‌ها هستند و رفتارهایی که در راستای آنها میروند: سُستی، ناراستی، تنبلی، ...

از همه اینها زیباتر، در زرتشتی‌گری برای رسیدن به نیکی یک راه بیشتر نیست و آنهم خردورزی است؛ که این کوچکترین دگرسانی‌ای با فلسفه خردگرایی ندارد.
هر کس که خرد و اندیشه خود را به کار بیاندازد خود به خود سوی نیکی رهنمود میشود، آنکس که پی‌ورزانه و نابخردانه بزیوَد (زندگی کند)، در سوی تاریکی پیش میرود.



اینها را اکنون بهمسنجید با ارث دختر نیمی از پسر و نمیدانم مرد چهار زن عقدی میتواند بگیرد و n صیغه‌ و ... :e405: