Mehrbod نوشته: این تنها سردرگم کردن خودمان است، چیزی به نام ارزش‌های بیرونی یا درونی نداریم. یک چیز یا ارزشمند است (= سود میرساند) یا ارزشمند نیست.
در جهان ما چیزی به نام "خود" و "اثر خود" نداریم، همه چیز تنها بر پایه‌ی هنودهایشان (اثرات) ارزشدهی میشوند:

برای نمونه خوراک به خودی خود ارزش دارد، یا برای هنود (اثر) آن که انرژی‌رسانی باشد ارزشمند است؟
انرژی به خودی خود ارزشمند است، یا برای جنبش‌زایی و انرژیدهی ماهیچه‌های ما ارزشمند است؟
جنبش‌زایی ماهیچه‌های ما به خودی خود ارزشمند هستند، یا برای اینکه میتوان با جنب و جوش و انرژی سوزاندن پول در آورد؟
پول به خودی خود ارزشمند است، یا برای اینکه میتوان با آن خورد و خوراک فراهم آورد؟
...

زیبایی هم ارزشمند است چون نمایانگر تندرستی است. یک جوان تندرست به چشم ما زیبا میاید، ناتندرست زشت؛ ارزشمندی تندرستی هم که روشنه.





آری باید شرمنده باشیم، بر این پایه‌ که اخلاقیات نسبی است، ولی نسبی بودن آن به این چم نیست که نمیتوان اندازه گرفت.
سودمندی شرمندگی هم در این است که دیگر دست به آدمکشی نمیزنیم و میکوشیم فرهنگ آدکمشی را از تیره (قبیله) خودمان برچینیم.





«آگاهی» یا همان «زیستن» میتواند پایه‌ی و سنجه‌ی ارزشهای ما باشد. هر چیز که به زیستن ما یاری رساند یا تراز هوتادین (کیفی) آن را بهبود بخشد = ارزشمند.

این انحصاری کردن "ارزش ها" در "سود گرایی"هست.تازه این درحالتی که در نظر نگیریم که سود به چه کسی! میرسه.
مخالفم،هر چیزی بر اساس"اثرش" فهمیده یا شناخته میشه.بر این اساس به نظر من یک ارزش بیشتر وجود نداره و اون آگاهیه و حفظ اون هست،باقی ارزش ها فقط به خاطر کمک به این ارزش یا نگه داری اون ارزشمندند(باز هم میگم دوست داشتن یک چیز ربطی به ارزش مند بودنش نداره)

مثال زیبایی هم بی ربط هست،چون نتنها خود ارزش گذاری نسبیه(یعنی معیار ارزش دهی)بلکه مورد زیبایی حتی در تفسیر هم دچار نسبی گرایی شدیدیه!(مثل عدالت چه بسا هم بیشتر)
در ضمن زیبایی ربطی به تندرستی(اگر منظورتون سلامتیه) نداره،تندرستی یک معیار پزشکیه که کاملا قابل اندازه گیری و نسبی بودنش خیلی کمتره.اگر یک فرد زیبا ایدز داشته باشه،بر این پایه که زیبا هست،تندرست هم هست؟! :))

به نظرم کاملا غیر منطقیه،چیزی که ما در اون نقشی نداریم شرمندگی هم نداره!
خیر شرمندگی دلیلی برای محو فرهنگ آدمکشی نیست،چه بسا ما در خیلی از موارد احساس شرمندگی کنیم(دقت کنید که شرمندگی احساس هست و از سازوکار های احساسی استفاده میکنه که لزوما منطقی نیستند)که چیزهای بدی نیستند.
ما به این دلیل با آدم کشی مبارزه میکنیم که فکر میکنیم بد(دارای ارزش منفی)هست مگرنه اگر قبیله ما همگی انسان های متمدن و صلح طلبی بودند،آدم کشی قبیله های دیگه به ما ربطی نداره!

این جمله اخر تقریبا نظر من هست با این تفاوت که باید این ارتباط مشخص باشه.
زیبایی یا نژاد پیوندی با آگاهی ندارند،بنابراین از نظر من ارزشمند نیستند ولی من این حق رو قائل هستم که ما یک نژاد یک چهره رو دوست داشته باشیم یا ازش خوشمون نیاد،ولی این دوست داشتن ارزشی ایجاد نمیکنه(فراموش نشه ارزش های مورد نظر من هم نسبی هستند)