7- حضرت ابراهيم ( عيله السلام ) و گريه بر امام حسين( عليه السلام)
حضرت ابراهيم خليل الله بارها و بارها براي مظلوميت و مصائب حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) اشك ريخت ، كه از آن جمله آن هنگام كه ملکوت آسمان و زمين را مشاهده نمود و نور حضرت امام حسين ( عليه السلام ) را ديد محزون شد و گريست.
(( بحار، ج36، ص151))
باز بر طبق فرمايش امام رضا ( عليه السلام ) در آن هنگام كه حضرت ابراهيم ( ع ) قصد ذبح كردن فرزندش حضرت اسماعبل ( ع ) را نمود خداوند گوسفندي را فرستاد تا او بجاي فرزندش ذبح نمايد ، حضرت ابراهيم ( عليه السلام ) دلگير شد زيرا دوست داشت تا آن هديه خداوندي نمي آمد و او پسرش را ذبح كرده و دلشكسته مي شد و به درجه رفيع صبر و رضا نايل مي گشت، دراين هنگام ازسوي پروردگار وحي مي آيد :
اي ابراهيم محبوب ترين مخلوقات من درنزد تو چه كسي است ؟ حضرت ابراهيم ( عليه السلام ) عرض كرد : حبيب تو حضرت محمد ( صلي الله عليه وآله )
وحي آمد كه : آيا فرزند او را بيشتر دوست داري يا فرزند خود را ؟ حضرت ابراهيم( عليه السلام ) عرض كرد : فرزند حبيب تو را بيشتر دوست ميدارم .
وحي آمد كه : آيا ذبح شدن فرزند او به دست دشمنان بيشتردل تو را به درد و رنج مي آورد يا ذبح كردن پسر خود درطاعت من.
حضرت ابراهيم( عليه السلام ) عرض كرد : ذبح فرزند او بدست دشمنان بيشتر دلم را ميسوزاند .
پس خداوند مي فرمايد : اي ابراهيم ، عده اي كه گمان ميكنند از امت رسول خاتم هستند او را با شقاوت وبي رحمي وبسان گوسفند ذبح مي كنند و با انجام اين عمل مستحق عذاب دردناك وخشم من ميشوند . اي ابراهيم من بخاطر حزن واندوه تو و دل شكستگي تو برحسين ، مرتبه ات را بالا برده و تورا به درجه رفيع صبر كنندگان درمصائب ميرسانم .
و اين جريان تفسير آيه ( و فديناه بذبح عظيم ) ذبيحه بزرگي را فداي او كرديم.
(( بحار، ج44، ص225, عيون الاخبار، ج1، ص209و سوره صافات، أيه107))
درجاي ديگر حضرت ابراهيم ( عليه السلام ) هنگاميكه بر اسبش سوار بود به وادي مقدس كربلا ميرسد و درحين عبور از آنجا اسبش اورا بر زمين مي زند كه درهمين حين سر او شكسته و خون ازسرش جاري ميشود پس به خداوند عرض مي كند : چه گناهي از من صادر شده كه من بايد به خاطر آن چنين عقوبت شوم ؟
اسبش به سخن در مي آيد و مي گويد : اي خليل خدا بدان كه دراين جا محل به شهادت رسيدن فرزند حضرت خاتم الانبياء ( صلي الله عليه وآله ) است و براي تأسي به آن بزرگوار و شريك بودن درمصائبش خون سرتو نيزمانند خون او برروي زمين جاري شده است .
((بحار، ج44، ص243 ))