هویدا می گفت مردم و روشنفکران ما با حرف اصلاح می کنند
وقتی می نشینند حرف می زنند همه چیز رو اصلاح می کنند اما در عمل هیچ یک کاری نمی کنند, می خواست جوانان تحصیل کرده و روشنفکران رو با رژیم شاه آشتی بده تا از دانش اونها برای سازندگی میهن استفاده کنه, هویدا به اصلاح اعتقاد داشت نه به انقلاب (سالها بعد بعضی از انقلابی های اون زمان گفتند که ما اشتباه کردیم و با شاه بهتر میشد اصلاحات کنیم!)
بنی صدر - که در جبهه مخالف هویدا بود هر چند شاید ازش بیزار باشید - میگه مخالفان به راحتی حرفهاشون رو جلوی اون می زدند و به همه انتقادات گوش می داد , میگه گاهی برای نجات کسی که گرفتار ساواک شده بود ازش کمک می خواستم و همیشه تا جایی که می تونست کمک می کرد.
البته من نه می خوام پرونده پهلوی رو پاک کنم و نه اینکه هویدا را بدون خطا نشون بدم
اما در حقیقت وقتی انقلاب ایران رو بررسی می کنیم همه احزاب اشتباه داشتند و کمتر فردی پیدا میشه که نقطه تاریکی نداشته باشه

Ouroboros نوشته: لاشخور که یک دشنام است و «دلیلی» بجز بیزاری من از او لازم ندارد.
وانگهی وقتی گور خود را با نوکری برای شاهی نامشروع و فاسد و دیکتاتور می‌کنید، وقتی در آن دفنتان کردند جایی برای شگفتی نمی‌ماند. هر گروهی بجز باند خمینی هم حاکم می‌شد سرنوشت کسی که نیمی از عمر خود را برای خدمت به منفورترین شخصیت تاریخ ایران معاصر سپری کرده بود چیزی بجز اعدام نمی‌بود.

آها خب فهمیدم!
چرا که نه بیزاری هم خودش یه "دلیل" هست.
البته بستگی داره منظورتون از گروههای دیگه چی هست؟ اگه توده ای ها رو می گید که بله, حتما و صد در صد موافقم, توده ای ها از این نظر شباهت زیادی با اسلام گراهای افراطی دارند و به خشونت انقلابی هم باور دارند.اعدامهای انقلابی رو هم می پسندیدند تا زمانی که نوبت خودشون شد!
هر چند الان دیگه خیلی از آخوندهای تندروی اون زمان شور و شوق انقلابی شون رو از دست دادند و پشیمون شدند, نمی دونم در مورد توده ای ها هم این درسته یا نه...