جور ِ دیگری هم می توان به ماجرا نگریست. کاری به قمه زنی و این حرفها نداریم(که بربریت محض است، و در بخشهای بسیار عقب افتاده ی ِ کشور همچنان رواج دارد)، اما در شهرهای بزرگ چند سالی ست که محرم و مراسم ِ آن کلا از معنا تهی شده و به مراسمی برای جمع شدن مردم کنار هم و پیدا کردن دوستان جدید و این قبیل کارها تبدیل شده، نوعی کارناوال. خود ِ من که سالهاست اعتقادی به اسلام ندارم هر سال در این مراسم شرکت می کنم، و هر سال می بینم که بسیاری آدمهای ِ مثل من، با نیات ِ گوناگون به این مراسم می آیند(دختربازی_که باور بفرمایید خوراک ِ این ماه مقدس است_، آشنا شدن با آدمهای دیگر از هر قشری، تماشای دسته جات، احتمالا خوردن غذاهای رنگارنگ و مفت، و این قبیل مسائل). اینهم دارد می شود مثل کریسمس: تهی از معنای اولیه، فرصتی برای دور هم بودن. دو سند هست که این ادعای ِ منرا تائید می کنند، اول جامه دری ها و سینه چاک دادنهای ِ هرساله ی ِ اسلام گرایان افراطی پیرامون ِ تجاوز ِ مردم به ساحت مقدس محرم در سایتها، روزنامه ها و برنامه های تلویزیونی/رادیویی حکومتی، و دیگری اتفاقاتی که سال ِ پیش در ماه محرم افتاد، یعنی تبدیل شدنش به مراسمی برای اعتراض به اسلام ِ سیاسی.

من از دوستان می پرسم، آیا این بهترین بلایی نیست که می توان بر سر ِ مراسم مذهبی آورد؟