ولی به طور کلی به نظر من اینکه یه نفر رو به خاطر معیارهایی که داره دوس داشته باشیم خیلی جالب به نظر نمیرسه. یعنی ما در واقع اون معیارها رو دوست داریم نه خود شخص. مثلا زیبایی، یا پولداری. یا لاغری، یا اجتماعی بودن. فرضا اگه یه وقت بیچاره افسردگی گرفت و یا تغییر روحیه داد دوست داشتنه هم از بین میره. یا مثلا زیبایی تعریف خیلی گسترده ای داره و ممکنه خیلی عوامل دیگه توش نقش داشته باشن. یه آدم خبیث زیبا بعد از چند وقت که بشناسیش به نظر زشت و چندش آور ممکنه برسه. علاوه بر اینکه کاملا هم نسبی هست. فرضا من از یکی ممکنه خوشم بیاد و به نظرم زیبا برسه و یکی دیگه به نظرش همون شخص اصلا زیبا به نظر نرسه. شایدم منظور معیارهای موقتی باشه.