m@hdi نوشته: میشه واضح تر توضیح بدید؟ وقتی مغز سالم نگاه داشته بشه دیگه شعور هم با مغز سالم نگاه داشته میشود مگر اینکه جایگاه شعور مغز نباشد که اینطور نیست.

درسته.
اگر ما بتوانیم از "ذهن" انسان بکاپ بگیریم و آن را داشته باشیم جاودانگی بدست میاید. چون تن و بدن ما آدم‌ها بدرد نخور و ناتوان است و همواره در خطر نابودی قرار دارد، بنابراین مهندسی ژنتیک هرچند هم تایم زیستی ژن‌ها را دستکاری کند هنوز "جاودانگی" بدست نمیاید. هرچند شوالیه هم درست می‌گوید، اگر ما بتوانیم ذهن انسان را ذخیره کنیم باز هم نزدیک به جاودانگی هستیم؛ نه خود جاودانگی !
اما اینها در حد گمانه‌زنی است و ما هنوز تکنولوژی آن را نداریم، مهندسی ژنتیک هم معلوم نیست در آینده‌ای نزدیک موفق بشود تایم زیستی ژن‌ها را تا چند صد سال افزایش بدهد... شانس اینکه نسل ما جاودانه شود نزدیک به صفر است، اما در چند نسل بعدی شانس بالاتری براب عمر طولانی وجود دارد.

undead_knight نوشته: 2-برای رسیدن به طول عمر نامحدود(چون جاودانگی ممکن نیست) نیاز به 100 تا 200 سال دیگه هست و برای همه گیر شدن احتمالا چند قرن دیگه لازمه.

الان در مورد موش ها یه جورایی به طول عمر نامحدود رسیده اند چرا که وقتی که بافت ها پیر نشوند انسان اگر حواسش جمع سلامتش باشه فقط بر اثر حادثه میمیره. یعنی انتقال این دانش از موش ها به انسان ها 2-1 قرن زمان میبره؟!!!

m@hdi نوشته: الان در مورد موش ها یه جورایی به طول عمر نامحدود رسیده اند چرا که وقتی که بافت ها پیر نشوند انسان اگر حواسش جمع سلامتش باشه فقط بر اثر حادثه میمیره. یعنی انتقال این دانش از موش ها به انسان ها 2-1 قرن زمان میبره؟!!!

اصولا آزمایش های پزشکی خیلی وقت ها به بن بست میخورند،یعنی اگر در مرحله تئوریک مشکلی نداشت،اگر روی حیوان هم موردی نداشت،اگر حتی در تست روی نمونه انسانی هم موردی نداشت باز ممکنه اون وسط اشکالی پیدا بشه.

kourosh_bikhoda نوشته: چرا باید به دنبال جاودانگی باشیم؟ اگه این مساله همه گیر بشه، برای کنترل جمعیت و منفجر نشدن کشورها ناچار به کاهش چشمگیر زادولد خواهیم شد. در حدی که شاید چند زن و شوهر یک فرزند بیارند. خب فکر نمیکنم خانواده ها موافق این مساله باشند.

میگویند کودنی شاخ و دُمب ندارد, من با این نگرش همسو ام.

m@hdi نوشته: -فکر میکنید چقدر فاصله داریم تا انجام این کار روی انسانها؟

٢٠ تا ٧٠ سال.

m@hdi نوشته: 3-آیا اگر انسان ها فقط بر اثر حوادث بمیرند در عرض چند دهه منابع کره زمین تمام نخواهد شد؟

اگر کسی نمیرد و همچنان زادوزای هم داشته باشیم فرمول نَـدِ ما همان فیبوناچی
میشود, در ≈٤٠ سال بگوییم خواهیم داشت: 102,334,155 هومن; در ٨٠ سال: 23,416,728,348,467,685

از همینرو اگر به جاودانگی برسیم و کسی هم نمیرد, زمخت برآورده‌اند که بیشتر از ٢٠٠ میلیون سال نمیدیرد که همه‌یِ جهان هستی (جهان نپاهستنی) را پر کنیم.



پارسیگر

Alice نوشته: اما اینها در حد گمانه‌زنی است و ما هنوز تکنولوژی آن را نداریم، مهندسی ژنتیک هم معلوم نیست در آینده‌ای نزدیک موفق بشود تایم زیستی ژن‌ها را تا چند صد سال افزایش بدهد... شانس اینکه نسل ما جاودانه شود نزدیک به صفر است، اما در چند نسل بعدی شانس بالاتری براب عمر طولانی وجود دارد.

فرایند نامیرایی پرش ساده‌انگارانه نیست که یک دم همگی میرا باشیم, یک دم نامیرا, بساکه فرایندی یپوسته و دنباله‌دار است.

از همینرو بیشترین گرایندی را دارد که زمانه‌یِ ما (اگر ازراه فندآوری و .. نابود نشویم و کودنی
کمتری ببینیم {که این بخش اش گمانمند است}) به نامیرایی برسیم, که این روند میگویند LEV یا «گُریز تندایِ دیرزیوی»:




جاودانگی (گفتگوی دانشیک) - برگ 2