تو اخبار شنیدم که دانشمندان توانسته اند کاری کنند که بافت های موش فرسوده نشوند یعنی از پیری جلوگیری کرده اند! اما سوالات من:
1-چرا دانشمندان آزمایشات خود را روی موش ها انجام میدهند مگه بوزینگان از نظر ژنتیکی به انسان ها نزدیک تر نیستند؟
2-فکر میکنید چقدر فاصله داریم تا انجام این کار روی انسانها؟
3-آیا اگر انسان ها فقط بر اثر حوادث بمیرند در عرض چند دهه منابع کره زمین تمام نخواهد شد؟
Russell نوشته: دو جستار در همین باره:
جاودانگی (گفتگوی دانشیک)
جاودانگی (گفتگوی آزاد)
بحث ها آزاد است من فقط جواب صریح میخواهم.
m@hdi نوشته: تو اخبار شنیدم که دانشمندان توانسته اند کاری کنند که بافت های موش فرسوده نشوند یعنی از پیری جلوگیری کرده اند! اما سوالات من:
1-چرا دانشمندان آزمایشات خود را روی موش ها انجام میدهند مگه بوزینگان از نظر ژنتیکی به انسان ها نزدیک تر نیستند؟
2-فکر میکنید چقدر فاصله داریم تا انجام این کار روی انسانها؟
3-آیا اگر انسان ها فقط بر اثر حوادث بمیرند در عرض چند دهه منابع کره زمین تمام نخواهد شد؟
ی
1-موش ها شباهت ژنتیکی زیادی به انسان دارند،نکته دیگش هم اینه که "ارزان" و "در دسترس" هستند و البته اینکه ازمایش روشون هم دردسر اخلاقی! کمتری داره.
2-برای رسیدن به طول عمر نامحدود(چون جاودانگی ممکن نیست) نیاز به 100 تا 200 سال دیگه هست و برای همه گیر شدن احتمالا چند قرن دیگه لازمه.
3-قطعا باید جمعیت کنترل بشه،همین الان که پزشکی و تکنولوژی امار زنده موندن جمعیت رو بیشتر کرده و طول عمر رو بالا برده با محدودیت منابع مواجه هستیم و بدون طول عمر زیاد هم به مشکل برمیخوریم.
undead_knight نوشته: چون جاودانگی ممکن نیست)
ما اگر هم ژن‌ها را مهندسی کنیم و طول عمر آدمی را افزایش بدهیم باز هم ممکن است با مخاطرات طبیعی جانمان تهدید شود. مثلا شما هرچقدر هم ژن دیرزی و پایداری داشته باشید با یک گلوله در مختان پخش بر زمین می‌شوید و می‌میرید.
ولی اگر ما راهی برای ذخیره کردن "ذهن" آدمی داشته باشیم جاودانگی راستین بدست میاید، هرکسی با "ذهن" خود یگانه است و اگر ما بتوانیم به نحوی ذهن انسان را بروی روبات یا هر کالبد دیگری ذخیره کنیم جاودانگی ابدی ممکن میشود.
چرا باید به دنبال جاودانگی باشیم؟ اگه این مساله همه گیر بشه، برای کنترل جمعیت و منفجر نشدن کشورها ناچار به کاهش چشمگیر زادولد خواهیم شد. در حدی که شاید چند زن و شوهر یک فرزند بیارند. خب فکر نمیکنم خانواده ها موافق این مساله باشند.
Alice نوشته: ما اگر هم ژن‌ها را مهندسی کنیم و طول عمر آدمی را افزایش بدهیم باز هم ممکن است با مخاطرات طبیعی جانمان تهدید شود. مثلا شما هرچقدر هم ژن دیرزی و پایداری داشته باشید با یک گلوله در مختان پخش بر زمین می‌شوید و می‌میرید.
ولی اگر ما راهی برای ذخیره کردن "ذهن" آدمی داشته باشیم جاودانگی راستین بدست میاید، هرکسی با "ذهن" خود یگانه است و اگر ما بتوانیم به نحوی ذهن انسان را بروی روبات یا هر کالبد دیگری ذخیره کنیم جاودانگی ابدی ممکن میشود.
سرش قبلا بحث شده.
باز هم من میگم کپی کردن نزدیک به جاودانگی هست،ولی بازم جاودانگی نیست،در جاودانگی واقعی نباید شعور کپی بشه،باید شعور مورد نظر بدون از بین رفتن ادامه داشته باشه.
kourosh_bikhoda نوشته: چرا باید به دنبال جاودانگی باشیم؟ اگه این مساله همه گیر بشه، برای کنترل جمعیت و منفجر نشدن کشورها ناچار به کاهش چشمگیر زادولد خواهیم شد. در حدی که شاید چند زن و شوهر یک فرزند بیارند. خب فکر نمیکنم خانواده ها موافق این مساله باشند.
چرا به دنبال جاودانگی نباشیم؟ من چون قبلا سابقه بیهوش شدن داشته ام پس مرگ رو بطور مصنوعی تجربه کردم به هر حال تجربه خوبی نبود اما تجربه بدی هم نبود اما وقتی که زندگی کردن به معنای داشتن تجربیات خوب هست چرا به دنبال جاودانگی نباشیم؟
اگر منابع برای جمعیت بیشتر موجود نباشد میتوانیم زاد و ولد را متوقف کنیم و کاری کنیم که همزمان با نامیرا کردن انسانها عقیمشان هم بکنیم.
خانواده ها هم وقتی توجیه شوند بخاطر داشتن عمر نامحدود هم که شده موافق میشوند!
undead_knight نوشته: باز هم من میگم کپی کردن نزدیک به جاودانگی هست،ولی بازم جاودانگی نیست،در جاودانگی واقعی نباید شعور کپی بشه،باید شعور مورد نظر بدون از بین رفتن ادامه داشته باشه.
میشه واضح تر توضیح بدید؟ وقتی مغز سالم نگاه داشته بشه دیگه شعور هم با مغز سالم نگاه داشته میشود مگر اینکه جایگاه شعور مغز نباشد که اینطور نیست.
m@hdi نوشته: میشه واضح تر توضیح بدید؟ وقتی مغز سالم نگاه داشته بشه دیگه شعور هم با مغز سالم نگاه داشته میشود مگر اینکه جایگاه شعور مغز نباشد که اینطور نیست.
چیزی که الیس میگه کپی کردن داده ها هست که نزدیک به جاودانگیه.
اگر داده ها وضعیت کوانتمیشون هم تغییر نکنه،(مثلا با از بین نرفتن مغز)اون وقت واقعا جاودانگیه.