به فرتورهایی شگفت‌انگیز در اینترنت برخوردم پیرامون روش تدفینی آئینی در تبت، که طی آن جسد درگذشته را مثله کرده، برای پرندگان باقی می‌گذارند. به گمانم این روش در ایران باستان و آیین زرتشتی نیز مورد استفاده بوده، و در وندیداد سزا و جزای خورده شدن توسط گونه‌های مختلف جانوری نیز مد نظر قرار گرفته.

[ATTACH=CONFIG]850[/ATTACH]
عکسها را بطور کامل می‌توانید در اینجا ببینید.
پیرامون این روش می‌توانید در اینجا بخوانید.

عرفا و علمای ایرانی همواره علاقمند بودند مرگ را با همه‌ی خشونت ممکن به یاد بیاورند و بندگان را از این طریق به پرستیدن خدا بترسانند. امروزه مرگ بیشتر جایگاه یک دشواری تکینکی برای خانواده را پیدا کرده، و اغلب بازماندگان را با مشکلات غیرعاطفی زیادی روبرو می‌کند.گفتگوهای اخیر پیرامون مرگ و خودکشی و مردن بی‌درد و... باعث زنده شدن دلنگرانی کهنه‌ای در من شد که چه راهی برای برخورد با جسد من پس از مرگ بهتر از بقیه است؟

بخشی از مزایای زندگی تحت نظام وقیح اسلامی، اینست که حتی سرنوشت بدن خود بعد از مردن را هم در اختیار ندارید و دولت برای نوع کفن و دفن بدنتان تصمیم می‌گیرد. اما اگر فرض را بر این بگیریم که تا زمان مرگ ج.ا ساقط شده، یا دستکم شما از ایران گریخته‌اید، یا اصلا تا زمانی که ما به سن مردن برسیم اساسا انسان میرا باشد... چه روشی را برای رفتن انتخاب می‌کنید؟ سوزانده شدن؟ مومیایی شدن؟ تدفین؟ مذهبی؟ آئینی؟ سکولار؟

آیا کارت اهدای عضو را امضا کرده‌اید؟ اگر بی‌خدای دانشمند/دانش‌دوست هستید، آیا حاضرید پس از مرگ بدن خود را برای استفاده‌های آزمایشگاهی اهدا بکنید؟

من زیاد فکر کردم بهش...اهدای عضو رو که میپسندم 100% و تو ایران به دلایل عجیبی آمار اهدا نسبت به میانگین جهانی پایین هست..برای بعدش هم من سوزانده شدن و ریختن خاکسترم به هوا یا دریا رو میپسندم ولی حالا که گفتی اهدا بدن برای کارهای تحقیقاتی هم بد نیست...البته در نهایت باز جسد رو باید از یه طریقی از بین ببرند چون بیش از مدت معینی قابل استفاده نیست.

چه رسم و رسوم خفنی دارند !
فکر کنم توی تایلند هم برخی از اقوام جنازه رو میبرند و تمام گوشتش رو ازش جدا میکنند و استخوان ها رو هم میپزند که بشه تمام گوشت رو ازش جدا کرد و بعد فقط استخوانها رو دفن میکنند و بقیه اش رو میریزند دور یا یحتمل میدند که باهاش بایو دیزل درست کنند

تصاویرش رو میتونید اینجا ببینید : news update: men cutting cooking eating dead human body

البته نویسنده وبلاگ فکر کرده دارند میخورنش

Ouroboros نوشته: آیا کارت اهدای عضو را امضا کرده‌اید؟ اگر بی‌خدای دانشمند/دانش‌دوست هستید، آیا حاضرید پس از مرگ بدن خود را برای استفاده‌های آزمایشگاهی اهدا بکنید؟

آری من کارتش را دارم.

اگر نتوانستیم به جاودانگی برسیم، کالبدم را برای همان پیوند اندام میدهم.

Ouroboros نوشته: آیا کارت اهدای عضو را امضا کرده‌اید؟ اگر بی‌خدای دانشمند/دانش‌دوست هستید، آیا حاضرید پس از مرگ بدن خود را برای استفاده‌های آزمایشگاهی اهدا بکنید؟

بنظر من همین اهدا برای استفاده علمی تنها کار بدردبخور ممکن هست بسیار هم زیبا و انساندوستانه است.در مقایسه با آن بقیه روشها دور ریختن است.حتی اگر چیزی بعنوان بقای شعور بعد از مرگ هم وجود داشته باشد مسلما جسمی که با آن مرده ایم و نابود شده بعدا بکار ما نمیاید :e04b:
ولی متاسفانه در ایران چنین چیزی نداریم،اینکه هنگام دفن کردن ورد در گوش مرده میخوانند و بعد هم سریع سنگ میگزارند روی سرش که الان زنده میشود به نکیر و منکر باید جواب بدهد و اینها را انسان میبیند هنگام دفن مرده به این فکر میکند در دوران ماقبل تاریخ گیر افتاده.

[info]گفتگو‌های کناری به جُستار « جاودانگی (گفتگوی آزاد) » جابه‌جا شد.[/info]

اگر درست خاطرم مانده باشد، مزدک خودمان در یکی از فرومها نوشته بود که سفارش کرده تنش را بسوزانند، بریزند درون کوزه!

من دوست دارم به روش کاتولیک‌ها دفن بشوم.
در یک کلیسای گوتیک، در هوای ابری، کشیش وانمود بکند که مرا می‌شناخته و آدم بسیار خوبی بوده‌ام و اکنون در کنار پدر آسمانی لم داده‌ام و درهای بهشت را سنت پیتر برویم می‌گشاید. بعد هم در یک محوطه‌ی زیبای حزن‌آور ِ چمن‌کاری شده دفنم بکنند.

Ouroboros نوشته: من دوست دارم به روش کاتولیک‌ها دفن بشوم.
در یک کلیسای گوتیک، در هوای ابری، کشیش وانمود بکند که مرا می‌شناخته و آدم بسیار خوبی بوده‌ام و اکنون در کنار پدر آسمانی لم داده‌ام و درهای بهشت را سنت پیتر برویم می‌گشاید. بعد هم در یک محوطه‌ی زیبای حزن‌آور ِ چمن‌کاری شده دفنم بکنند.

روی سنگ آرامگاهت چی بنویسند امیر جان؟ :e405:

«مبارز راه آزادی». چیزهایی هم که برای دفن شدن با خودم انتخاب می‌کنم: یک گردنبند با نقش فیل شطرنج که همیشه همراهم است، و یک بطری جک دنیلز ۲۴ ساله.