Mehrbod نوشته: نکته‌یِ سخن بسیار ساده‌تر از اینها بود:

١- گفتید "عالم معنا" هست.
٢- از "عالم معنا" پی به هستی خدا برده‌اید.
٣- هستی خدا را از گونه‌یِ اسلام پنداشته‌اید.

Mehrbod نوشته: هر سه‌یِ اینها را در دیگر گفتگوها با شما, در اندرباره‌یِ همین پُرسمان "عالم معنا", پیشتر روشن
شده‌اند و بوارونه‌یِ برداشت نادرست پیشین شما در اینجا, کوچکترین پیوندی به "سفسته‌یِ پرداختن به سخنگو" نداشته‌اند.

برای اینکه آسانتر گرفته شود, سفسته‌یِ پرداختن به سخنگو بجای سخن اینجا این میشد که نمونه‌وار¹ گفته شود: «شما آدم
مسلمان و کینه‌توزی هستید و این را بارها در دیگر گفتگوها نشان داده‌اید و ما دستتان را دیگر خوانده‌ایم و بهمان و بیسار».

خودتان هم می دانید که چه گفتم و منظورم را متوجه شدید ولی خب ... چه کنم سرم را می اندازم پایین و سکوت می کنم!

Mehrbod نوشته: و پیوند به اینکه "عالم معنا" به "هستی خدا" میرسد؟

خوب است که از نیچه برایتان گفتم و اینکه ایشان هم به آن عالم گریز زده اند و چنین گفت زرتشتش براستی یک تجلی از آن است اما چه کنم که شما اصلا توجه نمی کنید و تنها آنچه را که دلتان می خواهد برداشت می کنید!
الزامی نیست که از عالم معنا به "هستی او" رسید می توان مثل نیچه به عدم هستی او رسید و می تون مانند شهاب الدین سهروردی به هستی او!

برای صدمین بار می گویم عالم معنا ربطی به دین و آیین و خدا و پیامبر ندارد! برای نمونه شهاب الدین سهروردی از کودکی به دنبال مغان می رفته با اینکه مسلمان بوده! و فلسفه ی ایرانی که پیش از اسلام ایرانیان آن را مجزا از یونانیان داشته اند را از همان علما و حکمای زرتشتی فرا می گیرد و در حقیقت فلسفه ی شیخ اشراق یک فلسفه ی ایرانی است و می توان گفت تنها فلسفه ای هم هست در دنیا که بر پایه ی فلسفه ی یونان نیست!
تعریفی که شهاب الدین از خدا کرده است و اینکه خدا را نور نامیده است بسیار مورد نقد دیگر فلاسفه ی اسلامی چون ملاصدرا قرار گرفته است و آن را مغایر با دین و شریعت دانسته اند... می دانم که دوست ندارید در این باب حرف بزنم پس سخنم را به همینجا ختم می کنم!

Mehrbod نوشته: پس اینهم ادعایی پوچ بیشتر نبود و روشن است, هر چه بگردید هم همچون گفته‌ای از من یافت نمیشود.

Mehrbod نوشته: اینهم بیگمان همان نوشته‌ای‌ست که من بجایش برایتان پیدا کردم و باز بخوبی نشان میدهد نوشته‌ها را درست نمیخوانید:

Not Acceptable!

نمی دانم بخدا یک چنین جمله ای در ذهنم بود که شما جایی به بنده فرموده بودید که هرچه بگویی برایم پذیرفتنی نیست. در ضمن قربان آن "چرت می گویی" هم از سخن سانازِ نمونه ی شما که به مهرداد می گفت برداشته بودم و منظورم این نبود که شما به ما مسلمانان بطور کلی گفته اید چرت می گویید!

در هر صورت بنده فروتنی را به فراتنی ترجیح می دهم و از اینرو باکی ندارم که عذر بخواهم به مانند دفعات پیشین که حتی برای کارهای نکرده ام جسارت های نکرده ام عذر خواهی کرده ام! اینبار هم خاضعانه عذر می خواهم هرچند بر خلاف آنچه که شما در مورد بنده می گویید و بنده را کینه توز می دانید این شمایید که هیچوقت قادر به بخشیدن نیستید! حتی اگر به شما التماس شود و به دست و پایتان افتاده شود بازهم شما نخواهید بخشید .

Mehrbod نوشته: = سفسته‌یِ پرداختن به سخنگو, بجای سخن:

¹ شما (مهربد) آدم بد و بیسار و بهمانی هستید و با همه بد تا میکنید و دوستتان ندارند و ... —> بی اینکه نمایانده شود "عالم معنا" چه پیوندی به "هستی آفریدگار" دارد.

ببخشید قرار بود که دیگر تکرار نکنم حتی اگر طرف مقابلم مدام این سفسطه را انجام دهد ! شرمنده دیگر تکرار نمی شود.