Mehrbod نوشته: تا اندازه‌ای درست است، ولی چه کسی میتواند درباره حاصل شدگی یا ناشدگی آن داوری کند، بجز خود کس امیر جان؟


بدید من رفتار بیشتر ما در برابر کسانی که خودخواهی نشان میدهند نادرست است، و این بیشتر هم از فرهنگ برخاسته تا هیچ چیز دیگر.

نمیدانم میشناسید یا نه، کاربری بودند به نام «ابرمرد» در فروم goftman که نگارشی بسیار زیبا و همچنین رویکردی خودخواهانه و ابرخویشانه
داشتند - نام ایشان خود گویا است. من هنوز ولی خودم را به یاد دارم که نخستین بار در برابر ایشان درست همین واکنش "بیزاری" را یافتم.

روزهایی گذشت تا کم کم خودآگاهانه به این اندیشیدم که چرا من باید از خودخواهی کسی
رنجیده شوم، هنگامیکه هرگز با من درشت‌سخنی نکرده و دشنام و ناسزایی هم از او ندیده‌ام؟


بگوییم دو کس داریم، هر دو به نیز یک اندازه در زندگی دستاورد داشته‌اند. یکمی ولی رفتاری فروتنانه نشان میدهد و دیگری رفتاری خودخواهانه.

در اینجا چرا رفتار دومی نکوهش‌پذیر است؟

به باور من میان غرور و افتخار تفاوتی اندک، اما بسیار کلیدی و مهم وجود دارد. سربلندی از آنچه به آن رسیده‌اید(یا تصور می‌کنید که رسیده‌اید)و به خود بالیدن بابت آن جداست از خرانگاشتن دیگران و نگریستن به ایشان از بالا. اولی یعنی من انسانی هستم دارای فردیت مستقل از جمع و به آن مفتخر، دومی یعنی چیزی بجز یک پالان نیمه‌پر از اندیشه‌های تکراری بارم نیست، شما به روی خودتان نیاورید!

ابرمرد در بسیاری مواقع اولی بود، اصیل بودن افکار و گفتار او را حتی برجسته‌ترین دشمنانش می‌پذیرفتند، رفتار او ولو آغشته به اندکی توهم، با کاربران تازه‌وارد و آشکارا کم‌سواد همراه بود با مدارا و دوستی. او حتی می‌کوشید(و چه بسی می‌پسندید)برایشان مربی و الگو باشد. در جایگاه نخستین کسی که در فروم‌های فارسی، زبانی بجز آن ِ محاوره را برای تحریر برگزیده بود، دستی توانا در چامه‌سرایی داشت و روزگاری مورد احترام یا حسادت تمامی کسانی که بعدتر در گفتمان کسی شدند بود به خود می‌بالید. اگر اشتباهی می‌کردید بابت آن تحقیرتان می‌کرد و نمی‌گذاشت که هرگز آن‌را فراموش بکنید. اگر مخالف او بودید ارزشی برایتان قائل نبود و هرگز حاضر نمی‌شد نظری بجز آن خودش را بپذیرید. ابرمرد در یک کلام، همه‌ی آن چیزی بود که فروم‌نویسی را جذاب و نفرت‌انگیز می‌کند.

میزان در اینگونه موارد هرگز خود شخص نیست، بلکه در ارزش کارهایی‌ست که او برای خود، جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند و نیز جوامعی که در آنها عضویت دارد کرده، و برجستگی آنها اغلب در تحملی که اعضای دیگر آن جوامع نسبت به خودپسندی شما نشان می‌دهند متبلور خواهد بود. ابرمرد را هنگامی که بیش از آنچه به راستی برازنده‌اش بود منم‌منم کرد با تیپا انداختند بیرون، و حتی شفیق‌ترین رفیقش(مزدک)حاضر نشد همراه او برود و پس از پایان اخراج یک هفته‌ای به گفتمان بازگشت.