فعلا در اینباره تصمیم بخصوصی نگرفته‌ام که چه نظری داشته باشم اما اظهارات روسها درباره‌ی ِ احتمال ِ تکرار فاجعه‌ی ِ چرنوبیل با عنایت به مواضع ِ اخیرشان پیرامون ِ تحریم‌های ِ بیشتر علیه ایران شدیدا مشکوک است. دولتمردان ِ روسیه نماد ِ قاضی ِ ذی‌نفع هستند، آدمهای ِ یوتالیتاریانیست و درعین ِ حال کوری که منافع ِ گذری و کوتاه مدت ِ خود را در خاورمیانه دنبال می‌کنند و طرف ِ آدمهای ِ بسیار عوضی را گرفته‌اند که قطعا پایانی تلخ برای ِ همه خواهد داشت. اگر روسیه و چین به باقی ِ دنیا برپاد ِ ج.ا بسیج می‌شدند چاره‌ای بجز تسلیم ِ بی قید و شرط ِ حاکمیت پیرامون ِ برنامه‌ی ِ بمب ِ اتمی نمی‌ماند.


یک نکته را هم اینجا بگویم بد نیست، آنهم مواضع ِ چپ ِ مالیخولیایی پیرامون ِ مسئله‌ی ِ هسته‌‎ای ِ دولت آخوندی‌ست. طیف ِ مشخصی از چپ به غلط تبلیغ می‌کنند که ماشین ِ جنگی غرب/اسرائیل در صدد ِ براه انداختن یک جشن ِ بیلیون دلاری ِ دیگر در خاورمیانه است، و با انکار «تمام شواهد موجود»(گزارشات آژانس و عضویت ِ قلابی آخوندیسم در ان پی تی و این حرفها)با بزرگنمایی ِ تهدید ِ ایران ِ اتمی سعی در همراه کردن ِ افکار عمومی با جنگی دیگر را دارد. خوب این کم و بیش موضع ِ چپ رادیکال ِ اروپا هم هست، اینکه ملای ِ اعظم بارها به حرام بودن تولید و استفاده از سلاح‌های ِ اتمی تاکید کرده و هیچ سند ِ عینی برای اثبات ِ تلاش ِ ج.ا در رسیدن به بمب اتم یافت نشده و ج.ا ان پی تی را امضا کرده و غیره.. این حرفها، خیلی ساده، مزخرف محض هستند! برای ِ من هیچ چیز بدیهی‌تر از قصد ِ ج.ا برای تولید تسلیحات ِ اتمی نیست، بهترین شاهد ِ آنهم هزینه‌ی ِ گزافی‌ست که برای این برنامه متحمل شده‌اند؛ حکومتی که طی 30 سال حتی یک درخت برای منفعت عموم نکاشته و بزرگترین مبلغ ِ جهل، و دشمن ِ دانش بوده، ناگهان به فکر پیشرفتهای ِ علمی و تکنولوژیک کشور می‌افتد، و البته چند دهه پنهانی(لابد برای سورپرایز کردن ِ نمازگذران)برنامه را پیش می‌برد و با وجود ورشکستگی ِ کامل ِ کشور حاضر به رها کردن ِ آن نیست: فقط بخاطر انرژی!

و در ادامه‌ی ِ این بحث، باز به زعم ِ من، هیچ چیز خطرناک‌تر، هراس‌آورتر و غیرقابل ِ قبول‌تر از یک حکومت ِ اسلام‌گرا، مجهز به بمب ِ اتم نیست. و این فقط بخاطر ِ وحشت از مسلح شدن ِ مشتی گنگستر ِ فاسد ِ بی‌مغز به یک دکمه که می‌تواند هزاران نفر را در کسری از ثانیه خاکستر بکند نیست، بلکه بخاطر ِ عواقب ِ بدیهی ِ و طبیعی ِ رسیدن ِ آخوند به چنان قدرتی‌ست، فقط تصور بکنید جمهوری ِ اسلامی را که آسوده خاطر از هرگونه تهدید و عواقب ِ حیاتی خارجی، با مخالفان ِ خود(بخوانید 85% جامعه)تنها مانده. حکومتی که ابایی از سرکوب ِ میلیونی ندارد، و تازه‌گی‌ها خبردار شدیم که در اوج ِ اعتراضات ِ سال پیش خود را برای ِ شرایط «پس از تیراندازی به مردم» آماده می‌کرده را تصور بکنید که به بمب اتمی مجهز شده است. به گمان ِ من(و چقدر تلخ است اتخاذ ِ چنین موضع ِ نفرت انگیزی)، باید برای جلوگیری از تحقق چنین کابوسی، دست به هر کاری بجز بمباران ِ اتمی ِ ایران زد. تشدید تحریم‌ها حتی اگر به مردم آسیب برسانند و فاجعه‌ای مثل عراق را تکرار بکنند، حملات ِ تروریستی/نرم‌افزاری حتی اگر چرنوبیل را تکرار بکنند، و حمله‌ی ِ نظامی ِ محدود به مراکز ِ اتمی/نظامی ج.ا حتی اگر کشور را صد سال به عقب بفرستند و بهترین خوراک ِ ممکن برای ِ ادامه‌ی ِ حیات آن بشوند... همه و همه، فضاحتی و کثافتی‌ست هزار برابر بهتر از «خامنه‌ای، با کنترل یک بمب اتمی در دست».