[پاپک خرمدین]

شاهنشاه آریامهر یک میهن پرست بود، ولی اطرافیانش از جمله فرح دیبا همگی مزدور بودند و کارهایی کردند که مایه سرنگونی سامانه پادشاهی و سپردن ایران و ایرانی بدست بیگانگان ایرانیستیز شد. او تنها میان مشتی مزدور بود و تنهایی هم کشورداری ممکن نیست. او و همه خانواده ش که مهر ایران بر دل داشتند راکشتند و فرح دیبا باپسر فرمانبردارش فقط زنده ماندند. اگر شاهزاده خطری برای منافع آخوند، غرب و صهیونیسم جهانی بود او هم اکنون زنده نبود. من خود یک پادشاهی/ پارلمانی خواه هستم. ما پس از سرنگونی اگر رای مردم بر پادشاهی پارلمانی بود، شاه را از درون ایران خواهیم برگزید. این شخص فقط امید واهی به مردم میدهد و باعث دلگرمی بیهوده شده است. اگر هر کس جای او بود میگفت در برابر دشمنانی که به جان و مال و ناموس وخاک ایران تجاوز کرده و می‌کنند بایستید و مبارزه کنید. مبارزه برابر، یعنی اگر دشمن سلاح در دست دارد و می‌کشد، شما هم با هر سلاحی که در دسترس دارید بکشید. مبارزه مدنی در برابر دشمنی که تا دندان مسلح و بی رحم است یعنی ذره ذره بروید خیابان و کشته یا زندانی شوید. اگر تاریخ را نگاه کنیم می‌بینیم که سربازان اشکانی یا پارتیان به روش جنگ و گریز یا پارتیزانی یا پارتیسانی ََ توانستند ارتش اسکندر گجستک را شکست دهند و دوباره فر و شکوه از دست رفته را به‌ایران باز گردانند.