[Ouroboros]

میتوانید گاه در نوشتار کسانیکه میپندارید از آن فرارفته‌اند نیز ببینید که بشوخی میگویند «اگر من هم جای این یارو مزدور بودم

همین گوه را میخوردم». نوشته شاید در بیرونی‌‌ترین لایه‌ی خود یک شوخی باشد, ولی در دل خود یک لغزش فرویدی‌ست که 

کس میتواند خودش را در چهره‌ای که مزدور و مفتخور شده بینگارد و دستکم, یک چند درسدی از آن بیزار نباشد و 

فراتر از, میداند که با شوخی پیرامونش دیگران نیز همین را در ته ذهنشان دارند و ریسکی در واپس‌زدگی, نیست.

اصلا نکته اصلی همین است که اینها رذایل اخلاقی صرف نیستند بلکه استراتژی‌های بقا برای مواجهه با شرایط باخت‌باخت محسوب می‌شوند و آگاهی یا عدم آگاهی از این شرایط و عواقب آن رذایل و ... هیچ تاثیری در اصل وجودی شرایطی که از آغاز پدید آمدن رذایل را موجب شده‌اند نخواهد داشت. من مطالعه‌ی این اثر بسیار ارزشمند و کلاسیک اسکات الکساندر را به شما پیشنهاد می‌کنم: https://slatestarcodex.com/2014/07/30/me...-on-moloch

شما نیازی نیست آدم بدی باشید یا از رذایل اخلاقی رنج ببرید تا مرتکب این رذایل بشوید. 

در این قبیل بازیها، برخلاف بازی‌های واقعی، بازی نکردن باعث از میان رفتن احتمال شکست نمی‌شود(در واقع امکان بازی نکردن وجود ندارد و بازی نکردن هم نوعی از بازی با هزینه‌های خودش است). بنابراین او که از قواعد پیروی نمی‌کند را خود بازی، بازنده اعلام و حذف و مجازات می‌کند و تاثیرگذاری او را کاهش می‌دهد یا به صفر می‌رساند. در اینباره بیشتر خواهم نوشت.

ناهمگونی نژادی یک نمونه‌ی پوچ‌پذیر خوب در خود دارد که آمریکا باشد. هیچ کشوری در جهان پیدا

نمیکنیم که اندازه آمریکا گوناگونی فرهنگ و زبان و نژاد داشته باشد و به اندازه آن, این اندازه نیز پیشرو و پیروز بوده باشد.

اولا: آمریکا کشوری‌ست در مراحل آغازین آنتروپی تمدنی و ژنتیکی خود، و همین حالا هم سایه‌ای از آنچه نیم قرن پیش بود نیست‌. روند حرکت این تمدن رو به زوال است، و بخشی از این زوال با پیشرفتهای تکنولوژیک پنهان شده اما هر روز این سقوط آشکارتر می‌شود و بهترین نمود آن فاصله اندک همین پیشرفتگی تکنولوژیک میان آمریکا و چین است که برخلاف تصور عمومی فقط بدلیل پیشرفت چین نبوده و پیشرفت چین با پسرفت آمریکا همراه شده...

ثانیا: قیاس کشوری که تا همین اواخر سیستم مهاجرتی بسیار کارآمدی داشت که در آن ثروتمندترین و مستعدترین آدمهای دنیا را برای ورود به خاک خود دستچین می‌کرد با درهم ریختگی اقوام در فلات ایران قابل قیاس نیست.

و ثالثا: جدا از تمام اینها، تنوع قومیتی‌نژادی در آن کشور از آغاز معضلی بزرگ بوده و همچنان هم هست. این اما یک کنسرو کرمی‌ست که خودتان باید بروید سر فرصت باز بکنید و بکاوید، فقط بدانید که فضای آکادمیک و دولتی آمریکا شواهد این معضل را بیش از نیم قرن است که پنهان می‌کند و باید در آنچه از لابلای درزهای نهادهای رسمی آن کشور به بیرون تراوش کرده بجویید. راهنما: بروید دنبال روایات جایگزین برای توضیح سهم خارج از قاعده سیاهپوستان در آمار جرایم خشن آن کشور.