[سارا]

هیچ جایی وطن نمیشود حتی اگر فرنگ باشد! تهران با همه ی آلودگی هایش و جمعیت وحشتناکش بازهم محبوبترین شهر است برای کسی که اهلش هست!

هیچ جا به اندازه‌ی تهران با نگرانی اینکار را نمیکنم. شما باید بدانید که در اینجا در روز روشن از شما زورگیری میکنند و همگان هم تماشا می‌کنند. من یکبار از روی پله برقی متروی تجریش افتادم و تمام بدنم خورد و خون‌آلود شد. کسی مرا پشم خود هم حساب نکرد! اصلا انگار هیچ اتفاقی نیافتاده. درون قطار هم با اینکه از درد به خود می‌پیچیدم، کسی صندلی‌اش را به من تعارف نکرد.
من چند سالی‌ در تهران بوده‌ام. همه جایش هم بوده‌ام. از بالا تا پائین‌ش جملگی گند و گوه است.

یادم می آید در همان متروهای شلوغ تهران در حالیکه صبح زود بود (بدترین و شلوغترین زمان در مترو ) و جمعیت از پله ها سرازیر بودند بانویی را دیدم که بر روی پلکان به گوشه ی دیوار تکیه کرده بود و گویا نفسش بالا نمی آمد و جمعیت هم با شتاب از پله ها پایین می آمدند و کسی وی را نمی دید من خودم را به او رساندم و حالش را پرسیدم و پاسخی داد که هیچوقت فراموش نمی کنم: الان که تو حالم را پرسیدی حالم خوب شد!! چند بار هم این جمله را گفت! ولی من خب به اقتضای آنموقع و سن و سالم نگرفتم ولی با خواندن این خاطره ی شما یه یاد حرف آن بانو افتادم...... چرا واقعا؟!!