08-03-2016, 04:56 PM
solo نوشته: خودتان را به درو دیوار نکوبید
به حرف علمای دینتان گوش دهید آن ها هم میگویند بحث کاملا فلسفی هست...
با بی شرمی تمام دروغ میگید.
این هم یکی دیگر از ادعای های پوچ شماست....
اثبات کنید تمامی بیخدایان با تکیه بر علم خدا را رد میکنند؟
یادتان رفته موقع گفتگو با من در مورد خدا من حرفی از علم نزدم؟آیا من حرقی از علم زدم؟
یادتان رفته بهتان یک لینک دادم؟
2 سوال متداول از خداناباوران
آیا یادتان رفته .....
دروغ گو کم حافظه است.
یاد یک ضرب المثل عربی افتادم که از خودتان شنیدیم می گه الغریق یتشبث بکل حشیش
کسی که در حال غرق شدن است به هر علف خشکی چنگ می زند
چه مقاله بی مایه ای...
اگر قبول دارید که بحث اثبات یا رد خدا یک بحث فلسفی هست و علم صلاحیت ندارد پس نیازی به این همه یاوه گویی نیست و میتوانید به کسانی که طبق ادعای خودتان بر پایه علم بیخدا شده اند این موارد را گوش زد کنید.
مثلا چه کسانی نشانمان بدهید؟
[URL="https://zandiq.com/2008/11/22/aghle-bashar-naghes-ast-elm-naghes-ast"]سفسطه عقل بشر ناقص است، علم ناقص است!
[/URL]
اگر خدا باشد، لزوما همان خدایی نخواهد بود که در تورات و قرآن و .. دربارهاش خواندهایم
دلایل آن هم مربوط میشود به فلسفه
شما نمیتوانید خدایی با صفاتی همانند یکتا،قادر مطلق،عالم مطلق،خیر اعلی و...رو به اثبات برسانید.
برای مثال:
فریدریش نیچه:
عجب !
خدایی که انسانها را به شرطی دوست دارد که به او اعتقاد داشته باشند
و آدمهایی را که به این عشق و دوستی اعتقاد ندارند با نگاههایِ غضبناک و تهدید آمیز می نگرد!
عجیب است!
زیرا احساس قادر مطلق ؛ یک عشق قراردادی و مشروط است!
عشقی که حتی نتوانسته است بر احساس عزت و سربلندی و روحیه کینه توزی غلبه کند. چقدر این چیزها شرقی هستند!
مثالی دیگر:مشکل تو با قرآن چیست؟
کاوه- یکی از ایرادهای قرآن خشمگین شدن خداوند است، به نگر من خشمگین شدن خدا غیر منطقی است، خدایی که خشمگین میشود، شگفت زده شده است و شگفت زدگی هم از نادانی است، کسی که همه چیز را بداند هیچوقت شگفت زده نخواهد شد و هیچوقت هم خشمگین نخواهد شد
خیر اینگونه نیست
از کی تا حالا خدا با فلسفه اثبات شده که ما نفهمیدیم؟
مطمئنید که حالتون کاملا خوبه ؟؟؟
ما در عالمي زندگي ميكنيم كه جلوهگاه خداوند متعال است و جاذبه او اعماق وجود هر موجودي را فرا گرفته است و در پرتو همين جاذبه، از بزرگترين پديدههاي عالم تا كوچكترين ذره آن، ميل دروني به سوي مبدأ اعلا دارند. بزرگان عرفان و حكيمان هستيشناس نام اين ميل را ابتهاج و شوق معشوقي يا عشق نهادهاند. يعني خداوند متعال با شوق باطني صبغه عاشقي را همراه صبغه معشوقي دارد. خداست كه اول عاشق ما شده است و عشق او هم خالص است، اما عشقبازيهاي ما عموماً با غرض و منافع ما همراه است. دكتر اسماعيل منصوري لاريجاني