[kourosh_iran]

من نگفتم هست! گفتم اسباب بازیه! یعنی چی ؟!
یعنی اینکه اگر شما بمب اتمی داشته باشی و توانایی رسوندنش به هر جایی که میخوای رو هم در کنارش داشته باشی حتا کشوری مثل آمریکا یا روسیه یا چین هم جرات حمله نظامی بهت رو نداره! یعنی اینکه این سلاح به تنهایی بازدارندگیش از تمام سلاحهای موجود و متعارف روی کره زمین بیشتره. چرا ؟! چون اگر و فقط یکیش در خاک طرف منفجر بشه خسارت خیلی عظیمی به جا میذاره که هیچ یک از سلاح های معمولی تنها با یک بار شلیک یا انفجار تواناییش رو ندارند!

دوست عزیز در شرایط بحرانی اینکه چند میلیون نفر هم کشته بشن برای حکومتها اهمیتی نخواهد داشت. اگر بتونن پیروزی و سود طولانی مدت رو به این شکل بدست بیارن این کار رو میکنن!
اصولا چرا در جهان این همه دکترین و بحث تعادل قوا و پیشدستی و تخریب کامل دو طرفه مطرح بوده و هست؟
چرا مسابقه بین دقت و قدرت و سرعت در این زمینه همیشه مطرح بوده؟
بحث اینه که اگر شانس یک طرف برای بردن در این کشتار به میزان قابل توجهی بیشتر از دیگری باشه، احتمال جنگ اتمی و پیشدستی به شدت بالا میره. مثلا اگر آمریکا میتونست پیشدستی کنه و با یک حملهء برق آسا و عظیم روسیه و چین رو نابود کنه، ولو چند تا بمب اتمی هم در پاسخ به شهرهای خودش میخورد و میلیون ها نفر میمردن، احتمالش بود این کار رو بکنه، بخصوص در شرایط دشوار و بحرانی.
پس فقط بحث این نیست که شما این سلاح رو داشته باشی و بتونی به دشمن تحویل بدی! بلکه بحث اینه که بتونی حداقل همونقدر که دشمن خسارت میزنه شما هم خسارت بزنی و دشمن امکان و شانس زیادی برای پیشدستی و پیروزی به این خاطر نداشته باشه، یا سناریوی کاملترش اینه که دو طرف بطور تقریبا کامل نابود میشن:
Mutual assured destruction - WiKi
تخریب حتمی متقابل - WiKi
سیستم هایی مثل دست مرده شوری هم برای همین طراحی شدن: علم خوره

بنابراین بالانس قدرت مهمه. فقط داشتن امکان صدمه زدن به طرف مقابل کافی نیست. یعنی نه در همه شرایطی. بلکه شما باید یا خودت قدرت نابودی متقابل دشمن رو داشته باشی یا حداقل جزو اتحادیه ای چیزی باشی که همپیمانان شما با ضریب اطمینان بالایی این کار رو بکنن. وگرنه امکان حملهء دشمن به شما وجود داره، حتی باوجودی که این ریسک باشه یا اصلا مطمئن باشن خودشون هم ضربهء اتمی میخورن.

این همه دعوا سر بالانس قدرت اتمی بین قدرتهای جهانی هم بخاطر همین بوده و هست. یعنی هرچی یکی داره دیگری هم باید داشته باشه و سیستم باید طوری باشه که کسی نتونه با پیشدستی و غافلگیری، به میزان قابل توجهی جلو بیفته و شانس پیروزی و تحمل صدمهء کمتری رو بدست بیاره.

به طور مثال بمب 100 مگاتنی تزار روسیه

بمب اتمی تزار شوروی با قدرت حدود 50 مگاتن منفجر شد. اول قرار بود 100 باشه، برای 100 مگاتن طراحیش کردن، ولی چون دیدن این قدرت اونقدری زیاده که عملا نمیشه تبعاتش رو کنترل کرد، اون رو میزان 50 مگاتن محدود کردن. یعنی یک چیزی در حد 100 مگاتن اصولا تست کردنش هم در کرهء زمین خطرات و تبعاتی داشته که اونا میدونستن عاقلانه نیست چنین کاری.
ضمنا همین بمب 50 مگاتنی روسیه فکر میکنید برای چی بود؟ بیشتر فقط نمایش قدرت بود و یک دلیلش این بود که در اون زمان آمریکایی ها در زمینهء موشک های قاره پیما با دقت بالا به پیشرفت زیادی دست پیدا کرده بودن (موشک های با نرخ خطای دایره ای 50 متر) ولی روسها هنوز موفق به ساخت چنین موشک هایی نشده بودن، بنابراین نیاز داشتن تا با قدرت های انفجاری زیاد، این ضعف در زمینهء دقت اصابت و ضریب خطای فاصله تا هدف رو تاحدی هم که شده جبران کنن و پوشش بدن. چنین بمب هایی اصلا در عمل در جنگ واقعی هم شاید چندان قابل استفاده نباشن (بنظرم بهرصورت هم که نمیشه سر موشک چنین چیزی رو سوار کرد چون خیلی بزرگ و سنگینه). روسها خودشون این بمب رو بصورت external زیر بزرگترین بمب افکن خودشون بستن تا تونستن این نمایش رو بصورت واقعی نشون بدن.

پس مشاهده میفرمایید که بحث تعادل قدرت در این زمینه همیشه چقدر مهم بوده و هست. یعنی یکی اگر دقت موشکش 50 متره، و خطای مال اون یکی 500 متر باشه، این یک عدم تعادل در قدرت اتمی ایجاد میکنه و بنابراین میزان بازدارندگی پایین میاد و خطر استفاده از سلاح اتمی در جنگ یا اقدام به پیشدستی و غافلگیری زیادتر میشه .

ضمنا تاجاییکه میدونم امروزه یکی از پارامترهای مهم این مسائل زیردریایی های اتمی است. چون دشمن بطور معمول نمیتونه مکان این زیردریایی ها رو شناسایی کنه و ماهها میتونن زیر آب بصورت مستقل باقی بمونن و حرکت کنن و در صورتی که حملهء اتمی به کشورشون بشه، موشک های اتمی خودشون رو به دشمن شلیک خواهند کرد، که این شلیک میتونه از فاصلهء نسبتا نزیکی هم صورت بگیره و به این شکل زمان و توان پیشگیری برای دشمن تاحد زیادی از بین میره. همین الان زیردریایی های آمریکا و روسیه دارن همین نقش رو ایفا میکنن. این زیردریایی ها بصورت مستمر در طول سالها همین نقش رو داشته و دارن.

سیستمهای اتمی کشورهای بزرگ توزیع شده هستن و در استحکاماتی مستقر هستن که امکان نابودی همه یا بخش بزرگی از اونا با پیشدستی و قبل از اینکه موفق به شلیک متقابل بشن، تقریبا وجود نداره. موشک های قاره پیما که در سیلوهای زیرزمینی مستحکم پنهان شدن و در فاصلهء نسبتا نزدیکی از اونا حتی اگر انفجار اتمی با قدرت بالایی صورت بگیره هم صدمهء جدی نمیبینن.

خلاصه سیستم پیچیده و عریض و طویلی است. و همهء اینا بخاطر چیه؟ اگر فقط با داشتن چند سلاح با نابودی یکی دو شهر با احتمال کشته شدن چند میلیون نفر، بازدارندگی و امنیت کافی همیشگی برقرار میشد که این مسائل اینقدر مهم نبود و این همه رقابت و هزینه برای چی بوده تاحالا؟