[kourosh_iran]

آدم وقتی دین باور و خداباور دربست باشه، همیشه چشم امید داره همیشه منتظره، و وقتی جواب نمیگیره خب ضدحال میخوره. گذشته از اینکه اگر میدونستی نمیشه روی خدا حساب کرد خب شاید میتونستی گزینه های دیگری رو از ابتدا انتخاب کنی که بعد توی یه شرایط و تنگنایی قرار نگیری که فقط خدا بتونه نجاتت بده!
منم توی زندگی خیلی وقتا انتظار داشتم در جاهایی که شرایط سختی داشتم و مثلا توسط آدمهای زورگو و خطرناک که از من قوی تر بودم مورد تهدید و زورگویی و ارعاب قرار گرفتم خدا یه کاری بکنه، اما خدا هیچ کاری نکرد! و من بودم که هزینهء این رو دادم. شخصیتم خورد شد، آبروم رفت، رنج کشیدم...
بعدا به مرور فهمیدم که یا اصلا خدایی در کار نیست و همه این حرفا کس شعره و جهان هستی فقط بر مبنای تصادف و روابط بنیادین فیزیک و قدرت میگرده یا اینکه هرچی هست به هر دلیلی توی این مسائل دخالت نمیکنه. این بود که فهمیدم باید خودم خودم رو قوی کنم و هیچوقت در اینطور مسائل روی خدا زیادی و بطور اساسی حساب نکنم! یعنی حداقل وقتی میتونم و آلترناتیوهای دیگری دارم.
بله این بود که رفتم دنبال قدرت. قدرت فیزیکی یکیش بود که واقعا هم جواب داد. درحالیکه اون همه سال به امید دین و خدا بودن یک صدم اون مقدار هم جواب نداده بود! آره من رفتم ورزش سختی کردم که جوابی که به من داد ظرف مدت کوتاهی، از هرچی دین و خدا و قرآن و معجزهء پیامبران هم موثرتر بود حداقل در این زمینهء خاص! حالا تو داری میای به من میگی بیا دین دار باش!! بقول یارو میگه هه هه هه، خندم میگیره! عزیزم آخه دین مگه چه خاصیتی داره به چه دردی میخوره اصلا من در زندگیم چه خاصیتی چه راستی ای چه حقانیتی چطوری درش باید دیده باشم که حالا بیام باورش کنم و هزینه هم بکنم بابتش؟!
البته با این حال من نسبت به خدا کاملا بی اعتقاد نیستم. ولی خدای من یک خدای احتمالاتی است و با خدای ادیان هم سازگاری چندانی نداره. من واسه خودم به اصول بنیادین معنویت و مشترکات معقول و قابل درک و وجدان میان ادیان سعی میکنم پایبند باشم سعی میکنم در این باب تا وقتی میتونم برام مقدوره مرتکب خطا نشم و احتیاط کنم. چون هرچی هم آدم قدرت که داشته باشه هرچی هم فکر میکنی حساب همه جا رو کردی، ولی یه وقتا واقعا اینو انگار تجربه میکنی حس میکنی و میبینی که بدی و شر و ظلم به خودت برمیگرده! من تا این حد قبول دارم. ولی بیش از اون رو نه، چون دلیلی ندارم، چون عقل و تجربه بهم خلافش رو ثابت کرده. مثلا من این همه در باب دین و خدا حرفهایی میزنم که اگر بنا به اعتقادات دینی بخواد باشه الان خدا باید زده باشه چپر چلاقم کرده باشه، درحالیکه برعکس حالم خیلی خوبه و اگر واقعا خدایی در کار باشه احتمالا کلی هم هوام رو داشته تازه!! پس یا خدایی نیست، یا خدایی که هست اونطورها که مدعیان ادیان میگن و توی کتابها و منابعشون اومده نیست همینطور بخاطر بی اعتقادی و نماز نخوندن و روزه نگرفتن و حتی بد و بیراه و فحش دادن به دین و مقدسات نمیاد عقده نداره کینه ای نیست که بزنه کسی رو چپرچلاق کنه بخواد عذابش کنه. نمیدونم شایدم بعضی نکات مثبتی که من دارم باعث میشه خدا از گناهان من بگذره؛ مثلا مادرم از من خیلی راضیه و منم تا تونستم توان داشتم امکانش رو داشتم رعایتش رو کردم اذیتش نکردم باری به دوشش تحمیل نکردم. من به بعضی چیزا مثل این اعتقاد دارم. یعنی مثلا محبت به پدر و مادر و البته اینم که فکر کنم جزو مشترکات بین ادیان و اینها باشه، و بهرحال چیز معقول و وجدانی هست، و یه چیزای دیگری مثل صدقه دادن حتی.