[kourosh_iran]

[*]برای فرار از تکلیف دین، حوصله انجام تکلیف ندارم

شما اول دین و خدات رو ثابت کن، بعد بگو فرار از تکلیف دین!
میشه بپرسم دین و خدای شما چطور ثابت میشه؟
دوما اینکه آدم خودش عقل داره تجربه داره دریافت داره.
من اگر ببینم یه عملی رو انجام میدم ولی هیچی ازش عایدم نمیشه و فقط بار افزوده است، خب انجامش نمیدم، حالا میخواد کار کوچک و راحتی هم باشه.
مثلا من خودم شخصا در نماز هیچوقت هیچ خاصیتی کاربرد عملی ای چیزی، حسی، تغییری در خودم، حالی، خلاصه هیچی مشاهده نکردم. بخاطر همین گذاشتمش کنار! مثلا میگن نماز به مرور انسان رو از گناهان پاک میکنه، ولی من در این زمینه هم هیچ تفاوتی ندیدم شخصا. هرچی خوندم هیچ فایده نداشت همه چیز بهتر نشد که بدتر شد!
یوقت به شما میگن برو فلان کار رو بکن، میری کاری راحتی هم هست داری انجام میدی، ولی بالاخره داری یه وقتی تمرکزی روش میذاری میبینی در مقابل اصلا نمیفهمی این کار واسه چیه به چه دردی میخوره، کم کم شک میکنی که اصلا حالا بهت یه حرفی زدن تو بر چه اساسی باور کردی قبول کردی که داری انجامش میدی و داری وقت خودت رو تلف میکنی؟! کم کم بیشتر ظن میبری که سر کارت گذاشتن، شوخی بوده، دروغ بوده، اصلا خودشون هم اشتباه فکر میکردن. اونوقت میخوای مثل احمق ها تا ابد اون کار رو انجام بدی؟
برای یک آدم باهوش انجام کاری که خودش شخصا به این نتیجه و اطمینان زیادی رسیده که هیچ خاصیتی نداره خودش یک فشار و عمل شاقی است! بحث این نیست که خود عمل چقدر سخته چقدر هزینه داره. اینکه یک کار احمقانه رو انجام بدی برات سخته. احساس میکنی سر کار رفتی، مسخره شدی، به شعور و عقل و تجربیات خودت توهین شده. اینه که هیچ دلیلی نداری که ادامش بدی!
تازه نماز و روزه همچین هم کم هزینه نیست! میخوای برات بگم چقدر هزینه داره. واسه آدمی که هدفمنده در زندگیش و دنبال هدفهای دشوار و طولانی است، همون زمان که امثال شما به ظاهر میگید کمه و اهمیت نداره، همون گشنگی و بی حالی و وقت و انرژی ای که ازت تلف میکنه، ارزش زیادی داره.

یه کارهایی هست که به آدم حس حماقت میدن. این روشنه!
مثلا یه آدمی رو بذارن سرکار و با چاخان بفرستن دنبال نخود سیاه، مدتی سرکار بره، ولی دست آخر خیلی شکش ببره و به این نتیجه برسه که سرکارش گذاشتن، خب ناراحت میشه، به شخصیتش برمیخوره، اصلا خودش از دست خودش ناراحت میشه که چرا اینقدر پپه و ساده لوح بوده و حرف دیگران رو به این راحتی باور کرده و سر کار رفته.

من نمیدونم شاید نماز برای بعضی افراد هم واقعا خوب باشه خاصیت داشته باشه، اصلا شاید سطح فکری سطح روحانی آدمها با هم تفاوت داره که باعث میشه نماز برای بعضیا خیلی مفیدتر باشه. ولی شخصا برای من اینطور نبوده سالها امتحان کردن هزار بار تست شده! دیگه قرار نیست همینطوری تا آخر عمرم این رو تکرار کنم! پس نقش عقل و تجربه و وجدان خودم چی میشه؟

بله اگر دین و خداش اینکه واقعا وجود داره واقعا اونطوری هست که ادعا میشه واقعا دستوراتش هموناییه که میگن آیا منابع واقعا اصیل و دست نخورده هستن آیا تفسیرها درستن و غیره و غیره، اونوقت باز میشد گفت حالا یه کاری هم دستور داده که نمیدونی درک نمیکنی چرا چه فایده ای داره تجربه و عقل خودت دلیلی براش نمیاره، انجام میدی بخاطر اینکه اون خدا گفته مطمئن هستی در این باب که از خودشه و اون خدا خدای واقعی و درست و حسابی و قابل اعتماد و امیدی است.
ولی در واقعیت دوست عزیز، اینطور نیست، بنظر بنده! همه چیز خیلی بیش از این حرفها پیچیده و مبهم و دشوار و مشکوک و متناقض است. اون چیزی که در تربیت و فرهنگ و تبلیغات نظامهای دینی در این باب از بچگی به خورد ما دادن، بزرگتر که شدم خودم دیدم تجربه کردم فهمیدم خوندم مطلع شدم، فهمیدم که گول مالیدن سر بچه بوده! شما الان اصرار داری روی این قضیه چون اینا رو از کودکی توی ذهن شما فرو کردن شما رو اینطور بار آوردن با این پیشفرض ها با این بنیان اعتقادی و ستونهای به ظاهر استواری که بهشون تکیه زدید از نظر روانی بهشون وابسته شدید، وگرنه اگر این آموزه ها این تلقین ها و القاها و شکل دهی از کودکی نبود، الان اینقدر مشکل و گیر نداشتید سر این مسائل و میخواستن با این اسناد و استدلال های دوزاری شما رو قانع و وادار به تبعیت از دین خودشون بکنن بهشون میخندیدید! البته به شرطی که بقدر کافی باهوش و آگاه بودید! وگرنه بله در غرب هم آدمهای زیادی هستن که براشون دوتا آیه و حدیث از قشنگ های قرآن و اسلام رو که انتخاب میکنن میخونن حال میکنن علاقمند میشن اصلا میان مسلمون میشن بخاطر همون دوتا حرف قشنگ؛ چرا؟ چون از اونور توی غرب هم تحمیق و خلاء معنویت به شکل دیگری وجود دارن و انسانها دچار روزمرگی و نداشتن هدف و انگیزه های متعالی هستن که اصلا بنظر من میشه گفت تاحد زیادی تقصیر و حماقت از خودشونه خب! من مثلا دنبال علم و قدرتهای اصیل و درونی هستم و معنویت هم در حد خودم دارم، از ماهیت و داستان کامل و واقعی ادیان هم خیلی خوب اطلاع دارم، بنابراین دیگه علاقه ای به چرندیات و اراجیف صدمن یک غاز ادیان ندارم میدونم اینا چقدر با هم درگیر هستن و چقدر چیزها توشون ماست مالی و پنهان میشه! همین قرآن که میگن خیلی قشنگه خیلی پرمغزه من خودم یک بار کامل با ترجمه خوندم باید بگم اتفاقا خیلی آیاتش هم اصلا هیچ تناسب و زیبایی و مغز نه معنایی و نه ظاهری نداشت بنظرم، ولی اونایی که توی رسانه ها پخش و تبلیغ میکنن و ترجمه میذارن اگر دقت کنید اکثرا فقط یکسری سوره ها و آیات خاص و محدودی است.