[kourosh_iran]

من خودم زمان نماز خیلی اندیشه ام سرجا می آید هم رها از فشار کار زندگی که می شوم دریافت بهتری به پیرامونم دارم در برابر زمانی که همه اش به اندیشهء دویدن های الکی باشم یا روزه گرفتن زمانی که خودم می گرفتم دوسه روز آغازین کمی سخت می نمود همانند کوهنوردی بود پسش باهاش آسوده بودم دوربری هایم نزدیک چنین چیزی را می گویند

تجربهء من اینطور نبوده.
حالا نظر علما چیه؟
اگر یه مسئلهء تجربی و دریافت های مستقیم یا شخصی خودت رو گفتی، پس نمیتونی همینطوری به دیگران بسط بدی و تحمیل کنی. هرکس باید خودش تجربه کنه خودش بفهمه و تعقل کنه و بر اساس نظر خودش عمل کنه در این باب.
خیلی ها باشن مثل شما، خیلی ها هم هستن غیر شما و برخلاف شما.
تازه از کجا معلوم که حتی درمورد امثال شما هم اینا همش حاصل خیال پردازی و تلقین و القا و تحت تاثیر باورهای صرف نباشه؟ تاثیر تلقین در انسان خیلی وقته ثابت و پذیرفته شده. بخصوص در مسائل روانی که 100% که شکی درش نیست که میتونه کارایی داشته باشه.