[kourosh_iran]

هنگامی که به دلیل دین داری، نظر بیفکنیم،

دلیل؟ کدوم دلیل؟

متوجه ضرورت دین داری می شویم.

ما که متوجه این ضرورت نشدیم!

چون انسان وقتی در مقام اضطرار و ناچاری قرار گرفت

هه هه! کدوم اضطرار کدوم ناچاری؟

آیا کسی که در وسط دریا، در شرف غرق شدن قرار گرفته، از تکه الواری که در کنارش است، دست می کشد؟ و در آرزوی قایقی تفریحی می ماند؟

گفتم که من حس نمیکنم که وسط دریا در حال غرق شدن باشم! حالم هم خیلی خوبه.
ضمنا ادیان کلاسیک و خداشون بنظر من درحد چوب پنبه درب بطری هم نیستن! از نظر عقلانی آویزون شدن بهش هیچ توجیه و فایده ای نخواهد داشت!
فرض وسط دریا در حال غرق هم که باشیم، خب تکه الوارهای متعددی اطراف میبینیم که در فواصل مختلفی از ما قرار گرفتن، ما میریم دنبال اونی که بنظرمون به اندازهء کافی بزرگه که بتونه ما رو روی آب نگه داره، و ضمنا فاصلهء اون تا ما هم اونقدری باشه این همه شنا میکنی انرژی و فرصتش رو داشته باشی شانس کافی داشته باشی که بهش برسی و ارزشش رو داشته باشه.
ادیان کلاسیک گفتم که بنظر من یک مشت چوب پنبه درب بطری هم نیستن! حالا میخواد بغل دست آدم هم باشه. من ترجیح میدم شنا کنم و برم دنبال تکه های بزرگتری از دید خودم که بتونن واقعا منو روی آب نگه دارن. به دید من ادیان کلاسیک یک فریب و برای احمق ها هستن!
بعدم گفتم که حالا بفرمایید الان دقیقا این غرق شدن قضیش چیه! منکه دارم زندگیم رو میکنم مشکل خاصی هم نمیبینم. بعد از مرگ هم معلوم نیست چی باشه یا اصلا چیزی باشه. اگرم چیزی باشه، قاعدتا باید فرض کنیم چیزیه که با عقل و خرد و علم و وجدان بشری سازگاری داره، نه اراجیف صدمن یک غاز ادیان کلاسیک.

من شخصا به اصول بنیادین معنویت و از ادیان هم در حد مشترکات و معقولات و چیزهای قابل درک و وجدانی که درشون وجود داره سعی میکنم پایبند باشم. برای من اون تکه الوار همینه.

دیگه این دینهای عریض و طویل پر از تناقض و ابهام و کلی گویی و مغلطه و اراجیف چیزی نیست که بنظر من بیاد تکه الوار خوبی برای انتخاب کردن باشه. هزینه های زیادی دارن، از اون طرف عقل و وجدان میگه که خیلی مشکوک و متناقض و غیرمنطقی و غیرقابل باور هستن.