[Russell]

به نظر من اشتایگر آلمانی بسیار لایق‌تر بود. ولی کلا آری، بازی‌ها دیگر واقعا ستاره‌محور نیستند و دیگر مثل دهه‌های گذشته نیست که مثلا کسی مثل مارادونا به تنهایی بتواند یک تیم را قهرمان کند. البته از جذابیت بازی‌ها به شدت کاسته شده. بازیکنی که گلزن و دریبل‌زن خوبی باشد، چنان نگهبانی می‌شود که عملا او را با نیمکت‌نشین‌ها برابر میکند.
راستی گلِ فان‌پرسی همچنان زیباترین گل است؟


موقعیت‌های آرژانتین چندان حساب‌شده نبودند و بیشتر از روی اشتباهاتِ فردی ِ مدافعانِ آلمان بود. خط میانی و حمله‌ی آرژانتین هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و این تنها دفاع‌ و دروازه‌بان‌اش بودند که فوق‌العاده بودند. ضمن اینکه این بازی به روشنی تفاوت کلاس کاری مهاجمانی مثل مولر و کلوزه را در مقابل امثال ایگواین به خوبی نشان دارد.

البته آن قدیم‌ها یارگیری نفر به نفر بیشتر شایع بود، مثلا همان جام 90 که آلمان قهرمان شد در بازی فینال بوخوالت آنچنان مارادونا را گرفته بود و از جریان بازی محو کرد که لقبش بعد از آن بازی شده بود دیگو !!

من کلا مخالفتی با اینجور دفاع کردن و مرده خوری گل زدن ندارم، مثلا من عاشق همان تیم خسته‌یِ آلمان 2002 هستم که با بالاک و کان به فینال رسید.
آلمان هم تا قبل از این بخاطر نداشتن چنین توانایی بود که به جام نمیرسید، اما این جور یک هیچ بردن در بازی‌هایِ بسته و فیزیکی فرانسه و آرژانتین سرنوشت ساز شد و مهمترین بازی‌هایِ آلمان هم همان دو بود.

گل فان پرسی را هم نمیدانم، اصلا نمیدانم بهترین گل را کجا و چگونه انتخاب میکنند. بنظر منکه آن گل حتما بین 3 گل برتر بوده.