[atila]

وجود خداوند مسئله اي است که براي هزاران هزار سال متمادي، موضوع اصلي بحث اغلب کلاس هاي فلسفه و الهيات را به خود اختصاص داده است. بيشتر اوقات، بحثها حول محور مفروضات و تعريفات متفاوت مي چرخند. فيلسوف هايي هستند که براي تمام طول عمر خود در مورد يک کلمه بحث مي کنند، و در نهايت هم به جايي نميرسند. از استاد فلسفه اي پرسيدند: "کلاست چطور پيش مي رود؟" او هم پاسخ داد: "زياد خوب نيست چراکه زمان حاضر-غايب و خواندن ليست، دانش پژوهان معمولا بر سر وجود و يا عدم وجود خودشان با هم بحث مي کنند."
افرادي که بيش از اندازه مشغول کارهاي روزمره شده اند، ترجيح مي دهند خودشان را درگير چنين مسائلي نکنند. آنها تصور مي کنند که چنين مباحثي تنها به بررسي هاي آکادميک محدود مي شوند، اما به هر حال فشارهاي روزمره زندگي موجب مي شوند که ما گاهي به سمت تصميم گيريهاي فيلسوفانه سوق داده شويم. اگر من از شما بخواهم که ثابت کنيد در جيب خود 2000 تومان پول داريد، بدون هيچ تعللي، شما با نشان دادن اين مبلغ، من را قانع مي کنيد. انسان ها حتي براي اثبات مفاهيم انتزاعي، باز هم از موارد عملي و عيني کمک مي گيرند. به عنوان مثال اگر در مورد صداقت يک شخص از شما سوال کنم، به من چندين مقاله مختلف در مورد صداقت معرفي نمي کنيد؛ بلکه مثال هايي را پيش رويم قرار مي دهيد که نشاندهنده درستکار بودن فرد مورد نظر باشند. تکنيک مناظره اکثر فيلسوفان بر پايه حذف هر گونه شواهد تکنولوژيک استوار مي باشد.
هدف ارائه مدرکي کاملا منطقي، عملي، و عيني براي اثبات وجود خداوند از منظر علمي مي باشد. به اين منظور ما چنين پيش فرض هايي را در نظر مي گيريم: "بشر وجود دارد، حقيقت وجود دارد، خلقت بشريت حقيقت دارد."