[Mehrbod]

در منوسفیر معمول است که می‌گویند زنان دروازه‌بان سکس هستند، مردان دروازه‌بان تعهد. ولی من با این گمان بیشتر موافقم که مردان واقعا دروازبان هیچ چیز نیستند و بازی هم تنها تلاشی‌ست در دنیای زن‌محور برای بقا، نه راهی برای دروازه‌بانی چیزی.

این نگرش امیر هم بود.
من به بی دست و پایی مردان نمیباورم, طبیعت اگر کارکردی برای جنس نرینه نداشت او را نمی‌آفرید (نمیفرگرداند), به
مردان هوش و کوش و زور بالاتر داده شده که بتوانند براه‌هایِ فرساخته جایگاه خود اشان را بالا ببرند.

زن و مرد هر دو با سرمایه "خدادادین" اشان زاده میشوند, سرمایه‌یِ زن تن و پیکر اش است, سرمایه‌یِ مرد زور و هوش اش; در
زور بیشتر مردان (خوشبختانه!) سخنی نمیرود, در هوش بیشتر اشان نیز همه‌یِ آمار‌ها‌یِ پژوهشیک ایستاده‌اند.

گرفتاری اینجا سیستم باوری است که جاافتاده, زنان کارهای مردان را فرومیگیرند و همگی با هم واداشته شده‌ایم وانماییم که
زنان به اندازه‌یِ مردان باهوش و توانا و زورمند و ... هستند. در سوی دیگر مردان خود اشان هم این را
باوریده‌اند و در این باور پوچ افتاده‌اند که براستی زن و مرد برابر هستند (زن و مرد برابر نیستند, زن برتر است).

این دروغ‌ها یکی از یکی زیان‌آورتر هستند. بازی هم در این میان دروغی‌ست دیگر و خب, من هم میدانم تو مانند
من راستی و سادگی را بس بیشتر میپسندی تا دروغگویی و پیچیده‌سازی رابطه‌ها را, ولی تا زمانیکه نتوانیم در
ژن هایمان دست ببریم, باید با طبیعت که ما مردان را واداشته یک جور دیگر باارزش بشویم, ناچار همراهی کنیم.


پارسیگر