[Mehrbod]

در چه زمانهایی و کارآمدی بالاتر در چه چیزی؟
کاربرد دشنام در تخلیه خشم گوینده - و همفکرانش- هست و اگه باعث همراهی مخاطبان بشه به خاطر هیجان زده شدن اونهاست نه اینکه واقعا با فکر کردن دقیق به حرف گوینده باهاش همراه شده باشن, مثل یه سخنرانی پرشور انقلابی که شنونده ها رو هیجان زده می کنه و می شورونه, بنابراین اگه هدف گفتگو آگاه سازی مخاطبان باشه دشنام چه سودی داره؟

لغزش شما اینجاست آنجلا جان که هومن را تنها یک ماشین اندیشگر انگاشته‌ای, هنگامیکه سُهش‌ها نیز نقش بسزا و هتّا بیشتری در همان اندیشه‌یِ ما دارند.
اگر ساختار و درونمایه‌یِ سخن خردین و فرنودین است, سُهش رنگ و بو و شیوه‌ای است که درونمایه‌یِ سخن رسانیده میشود.

من میتوانم گفته‌یِ کسی را "چرت" بخوانم, میتوانم "چرت و پرت" بخوانم یا میتوانم پا را فرا برده و "کس و شعر" بخوانم: اینها
در مغز خواننده برداشت یکسانی نمیسازند و در فرهود, همچون یک رنگسار, سختی و هِرفتیِ دیدگاهِ مرا همراه با درونمایه میرسانند.

پارسیگر